Yitip gidiyor zaman,
cümbüşlü sokakların kör boşluklarında
ve önünü alamıyor hiç bir şey..
Nesnelerin anlamsız çoşkusu içimi ürpertiyor..
Duvarların koyu gölgesinde saklambaç oynuyor hala çocukluğum
içim umut dolu bir gece gibi
karlı..
Ocak ayından fırlamış yalın ayak düşlerim
ve yitip giden zaman
anlamsız çelişklerin sığınağı gibi...