YOKLUĞUNDA (2)

 

Gün

Karanlığı bırakıp giderken,

Çaresizliğin

Zafer çığlıkları yükselir

Bu kentten.

Bu kent ki

Hiç sebepsiz terk edilişin

Tek şahidi.

Koynunda saklar beni.

Akşam,

Olanca hızıyla çıkagelir.

Yanında yalnızlık,

Çözülemeyen sır.

Dertlerimle gecelerimi,

Birbiri ardına düğümlerim.

Dayanamaz,

Onlarla patlar duygularım.

Uykusuz geceler,

Ne kadar da beni sever.

Tutamam

Tavanda oynamaya başlar

Anılar,

Üçer beşer.

Dağılır her tarafım

Ayrı yönlere.

Ortada kalmıştır

Sevgi dolu yüreğim.

Boğuşarak,

Yaşam savaşı verir

Sensizliğinle...                               (18.6.2002  tarihli   3.şiir kitabımdan)