YOKSA SENDEN FERMAN MIDIR

 

Ağa benim, köle benim
Fethedilmez kale benim
Tutkunluğum güle benim
Çektiğim dert, çile benim…

Yağar yüreğime karlar
Sevsem sevdamı kınarlar
Yangılar ruhumda turlar
Çağlar özümden pınarlar…

Özüm hep çiğ, yetmez niçin?
Ahu zarım bitmez, niçin?
Gönlümden gam gitmez, niçin?
Yanar içim, tütmez niçin...

Feryadıma âr diyorlar
Kârıma zarar diyorlar
Var ağla, yalvar, diyorlar
Hicranıma zor diyorlar…

Sevgin mânâsıza mânâ
Sensin can veren mevtâma
Muhtaç eden sensin sana
Ten dar gelmekte bu cana…

Sonsuzluğa yol olduğum
Hasret ile çöl olduğum
Boynu bükük gül olduğum
Yana yana kül olduğum…

Arzuların avenesi
Harap, virane hanesi
Acizliği bahanesi
Olduğu aşk dîvanesi…

Haber verir giden önden
Bağlı, bağımlı her yönden
Affet çırpınıyor benden
Kaçış yokmuş asla senden…

Kendin bilmez mücrim, aciz
Varlığını eder taciz
ASGARİ zavallı, naçiz
Ölüm her şeyine haciz…
Yoksa senden ferman mıdır?

Kadir KARAMAN