Yollar:
Nefret duygusuna sarmalanmış
Etrafımızda acımasız denizler...
İnsanlar:
Azgın, hırs duygusu aşılanmış
Dalgalar, sahilde can verirler.

Mahşer gününe benzer bu yollar,
Sanki amansız ve insafsız bir deniz...
Bir an boş bulunsan, girdabında yutar,
Biraz uykusuz olsan, biraz dikkâtsiz.

Gönül parçalayan mızraklar,
Can pazarında devâsâ yolların.
İnci tanesi sedefler ve taşlar,
Pençesinde parçalanır, kartalın.

Harap olmuş gönül mülkü virân,
Ardından bir gözyaşı yağmuru,
Uğurlanmayı bekler, musalladan;
Dünyadan terhis oluyor, insanoğlu.

Ölenle ölünmüyor, bunu anladım,
Acı ve keder, mahmuzumuz olmalı.
Aydınlık ufuklara atmak için adım,
Yaşatmak için yaşamak, gâye olmalı.

Ataletten paslanmış ömür atına,
Gayret kamçısı vur; hareket ver.
Mâzini at, üstü buğulu bir kuyuya,
Azmin ile âtiye aydınlık cihet ver.

Gizemler vadisindeyiz, arkadaşlar;
Şaşkınlık, gölge gibi arkamızda.
Sabır eteğini uzatmış, dostlar
Kollarını açmış, hepsi yanımızda.

Para, gümüş ve altın... Yok, hiç önemi;
Sevdiklerimiz yanımızda olsun yeter.
Allah’ım, bahşet, bize merhametini,
Sevdiklerimizden ayrılmayalım yeter.