Yüreğimde Mavi Konaktan K-alma Anılar
11.03.2018
...
iki basamaklı hayat öykümün
ruhumu hapsettiği gecelerden birinde
yolumu kesti hasret
basamaklara çökmüş göğü dinliyordum
gözlerim kuşların kanatlarında
etrafta sıradanlaşan ne varsa
güne dair doğuş ve batışlarda
aralansın istiyordum mavi konağın kapısı
aydınlığı anlatsın sokağımdaki fenerler
güneş aymadan, aşk doğmadan
kapımdaki sarmaşıkların arasından
ay ışığına dost gecelerden sonra
ne vakit kapatmıştım penceremi sert rüzgarlara
kaç asır oldu meleklerle halleşmeyeli
yüreğimde acıtan unutkanlıklar
gün b/atmış ne fark eder
çıkamıyorum saklandığım yerden
sokak parkelerini dövüyor sorular
uluma sandığımız köpeklerin dansı
konağın perdesi aralıklı
özlemler serpiştirilmiş desenlerine
bir sobe dese yeter gerçek sahibi
mavinin yüzünde keder
benliğimi deniyor bütün çetinlikler
nice anı biriktirdim avlusunda
basamaksız çıkılmış mı hiç göğe
merdivenleri erittim aynalarda
nice Haman'ı diriltip öldürdüm ruhumda
kimi zaman bir Musa yetişti imdadıma
mavi suları yardırdı acılar
kimi zaman kendi ç/ölümde susuz kaldım
Vallahi yalnız kendimle savaştım
martılara öğün olsun diye değil bunca yaşanmışlık
güneşe b/akarken bu konakta yalnız kaldım
ki yüreğim güneşten daha aydınlık
nice pervaneleri hasretimle yaktım
bir kere dönüp bana
nedir bu hasretliğin demedi
anladım onun bir dili yok
mavi konakta yüreğime dair anılar
ben hala odalarında söyleşmekteyim
penceresinde şiir
toprağında etten adamlar
saksılarında umut fışkırtan gülüşleriyle
aklım hala o cemrede
ilk nasıl düştün yüreğime
ve şimdi yüreğim
sonsuz ba/harların peşinde
Şule Meryem Canpolat Şimşek
ruhumu hapsettiği gecelerden birinde
yolumu kesti hasret
basamaklara çökmüş göğü dinliyordum
gözlerim kuşların kanatlarında
etrafta sıradanlaşan ne varsa
güne dair doğuş ve batışlarda
aralansın istiyordum mavi konağın kapısı
aydınlığı anlatsın sokağımdaki fenerler
güneş aymadan, aşk doğmadan
kapımdaki sarmaşıkların arasından
ay ışığına dost gecelerden sonra
ne vakit kapatmıştım penceremi sert rüzgarlara
kaç asır oldu meleklerle halleşmeyeli
yüreğimde acıtan unutkanlıklar
gün b/atmış ne fark eder
çıkamıyorum saklandığım yerden
sokak parkelerini dövüyor sorular
uluma sandığımız köpeklerin dansı
konağın perdesi aralıklı
özlemler serpiştirilmiş desenlerine
bir sobe dese yeter gerçek sahibi
mavinin yüzünde keder
benliğimi deniyor bütün çetinlikler
nice anı biriktirdim avlusunda
basamaksız çıkılmış mı hiç göğe
merdivenleri erittim aynalarda
nice Haman'ı diriltip öldürdüm ruhumda
kimi zaman bir Musa yetişti imdadıma
mavi suları yardırdı acılar
kimi zaman kendi ç/ölümde susuz kaldım
Vallahi yalnız kendimle savaştım
martılara öğün olsun diye değil bunca yaşanmışlık
güneşe b/akarken bu konakta yalnız kaldım
ki yüreğim güneşten daha aydınlık
nice pervaneleri hasretimle yaktım
bir kere dönüp bana
nedir bu hasretliğin demedi
anladım onun bir dili yok
mavi konakta yüreğime dair anılar
ben hala odalarında söyleşmekteyim
penceresinde şiir
toprağında etten adamlar
saksılarında umut fışkırtan gülüşleriyle
aklım hala o cemrede
ilk nasıl düştün yüreğime
ve şimdi yüreğim
sonsuz ba/harların peşinde
Şule Meryem Canpolat Şimşek
Leyla Şermin7 yıl önce
Bu güzel şiirlerin devamını diliyoruz.
Şule Meryem Canpolat7 yıl önce
@sulesimsek639 | Teşekkür ederim Leyla hanımcığım, şiire konukluğunuz için...İnşallah tabi ki, yüreğimden ve kalemimden döküldükçe, neden olmasın...
Ümit Ufuk7 yıl önce
her dizye ayrı bir emek vermişsiniz. Tebrikler
Şule Meryem Canpolat7 yıl önce
@sulesimsek639 | Çok teşekkür ederim Ümit hocam! Okuyan yüreğinize sağlık...