Yutarlar seni

 

Yaz değil buralar sanki sonbahar.
Gündüzden geceye atarlar seni.
Islandıkça göğü sis ile buhar.
Işığa güneşe tutarlar seni.

Erkeği kadını  dalarsa suya.
Ne yıldıza  güven, nede bir aya.
Dönüp bakarsan eteği kısaya.
Kan tükürüp hepten yutarlar seni.

Aldanıp yaslanma görünmez döşe.
Kaldırıp atarlar sönmez ateşe.
Başını çalsan da dağlara taşa.
Harabat aleme katarlar seni.

Duyma süslü sözü, girme menzile.
Gönül göçüp gider, yolu hep çile.
Diyarları aşıp dertli bir yola
Derman budur diye iterler seni.

Ele keyifsin, kendine acın.
Kelepçen elinde, sırtta kırbacın.
Düğümlenmiş sanki görünmez ucun.
Birisi’ ne bağlar, satarlar seni.

 

 

 

zekeriya duman 

.