Zafere Doğru
17.03.2018Köy kahvesinde çayların birisi gelip diğeri gidiyor. Köylüler şaşkın bakışlarla, yeni gelen misafirleri dinliyor. Az önce kahveye giren iki atlıdan birisi kumandan ve birisi de müftü bey.
"Kahvede hummalı dakikalar. Herkes düşmana karşı yapılacak mücadeleyi konuşuyor. İnsanlar gönüllü olmuş, adeta oluk oluk cepheye akıyor..."
(H)üseyin eski bir savaş gazisidir. Öyle ki; savaşta bir bacağını yitirmesine rağmen, hala düşmanla mücadele etmek için can atmaktadır. Ama kumandan bey sakat olduğu için onu almak istemez...
(H)üseyin buna çok çok içerlenir...
"Duygulandıran konuşmasıyla, yüreğini koyar ortaya...Vurur elini (H)üseyin masaya, tüm yürekler durur..."
.........................
Hatce olanlardan habersiz, evde eşi (H)üseyin'i beklemektedir. Elinde örgü çorabı, oğlu Ali' yi düşünmektedir. Ali evin tek ve küçücük çocuğudur. Henüz dupduru ve taze bir konuktur...Dünya yabancıdır Ali' ye, Ali yabancıdır savaş denilen şeye...O tüm bunlara aldırmadan koyunları otlatmaktadır. Zira Ali, bir çobandır. Sürüler içinde yalnız, ama sevgi içredir tüm doğaya karşı...
İlk gelen babadır eve. Hatce'nin meraklı sorularıyla, ne olmuşsa kahvede dökülür yere...Anlar Hatce sıranın Ali' ye geldiğini, ağlar Hatce, hıçkırıklar saçılır göğe...
...........................
Sıcaktan hararetlenmiş bir halde Ali gelir eve. Ana ağlamaklı, evlat yangında. Ateş sarar anayı, kızgın yaz sıcağı bile, bastıramaz bu hummayı. Hasret sarar şimdiden dört yanı...
-Ana! yandım nolur bir tas ayran yap!
-Hemen oğlum hemen kuzum!
İçer ayranı serin serin evlat. İçerlenen bu defa Hatce ana, nasıl yollar küçücük bir sabiyi savaşa? Sıcağın yerini serinlik alır ilk defa, donar tüm bakışlar, buzlar saçılır etrafa...Buz bakışları fark etmesi çok sürmez Ali'nin, Ali gitmeden aile yasta...
Cesur davranır Ali, kabullenir rolünü bir anda...Siz görevinizi yaptınız der, son defa. Kuşanır askeri esvabı aynı anda...
.............................
Ali'nin payına savaş düşmüştür, aileye ise hasret dolu bir bekleyiş...Ali kınalı bir kuzudur artık, tüm kuzular safta...Her şey vatan içindir artık, tüm hayaller rafta...Hatce evladının düğününü düşler, tüm kuzular, vatanın düğününü bekler...
Yiğitler utandırmaz analarını... İhanet etmeyerek, gururlandırır tüm babaları... Kimisi canıyla öder bu pahayı, vatan denilen kutsal toprağı...
Ali' ye de şehitlik düşer bu düğünde, onun düğünü ötelerde...Hatce habersiz bekler oğlunu, yavruuum deyip, bağrına bastığı kuzusunu... Dalgın bekler Hatce evinde, tüm melekler beklemede...
Vatan için ise şehitlik, gelen kara haber olur mu? Nice canlar geçmişse onun için canından, bu vatana doyulur mu?Cennet vatan dememişler boşuna, nice masum canlar yatar şimdi bağrında...
..........................................
Ana yüreği, hisseder bu şenliği, başı sıkıntı, sonu zafer olan bu güzelliği. Anadır elbet, bir hayli üzülür önce, doyamamıştır o da her ana gibi Ali' sine... Ali'nin kendisi değil, tabutu gelmiştir bu eve...Hangi ana, hangi baba üzülmez, öyle bir acıya?
Toparlanır Hatce, kalkar düştüğü yerden, ayağa kalkar sanki, tüm şehitler... Gülümser Hatce Ali' sine, gülümser o da gökyüzünden...
Aliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmmmmmmmmmm !
feryatlarını, zafer sevinci süsler bir anda, tüm oda, ev gülümser... Kainat bu zafere eşlik eder, güneş, ay, bayrak gülümser... Öper Türk bayrağını Hatce, kurtuluşun bedelidir tüm Ali' ler bir bakıma... Anlar Hatce de, (H)üseyin de son defa, iyi günler ileride, iyi günler ileride... İşte düğün günümüz bugün der ana, işte sevinme günümüz bugün der baba. Allah savaşı bir daha göstermesin bu topraklara. Zafer yayılır tüm ocaklara, içine ateş düşmüş nice hayatlara...
" Zafere doğru bir adım daha..."
....................................................
Not: Bu öykü, Çanakkale anısına yazılmış yedi perdelik oyundan geride kalanlardır... Hatce anayı canlandırma güzelliğine nail olmuş birisi olarak, bu güzelliği öykülendirmek istedim ben de yeniden...Özet niteliğindedir.
Tüm şehitlerin anısına...
Şule Meryem Canpolat Şimşek
"Kahvede hummalı dakikalar. Herkes düşmana karşı yapılacak mücadeleyi konuşuyor. İnsanlar gönüllü olmuş, adeta oluk oluk cepheye akıyor..."
(H)üseyin eski bir savaş gazisidir. Öyle ki; savaşta bir bacağını yitirmesine rağmen, hala düşmanla mücadele etmek için can atmaktadır. Ama kumandan bey sakat olduğu için onu almak istemez...
(H)üseyin buna çok çok içerlenir...
"Duygulandıran konuşmasıyla, yüreğini koyar ortaya...Vurur elini (H)üseyin masaya, tüm yürekler durur..."
.........................
Hatce olanlardan habersiz, evde eşi (H)üseyin'i beklemektedir. Elinde örgü çorabı, oğlu Ali' yi düşünmektedir. Ali evin tek ve küçücük çocuğudur. Henüz dupduru ve taze bir konuktur...Dünya yabancıdır Ali' ye, Ali yabancıdır savaş denilen şeye...O tüm bunlara aldırmadan koyunları otlatmaktadır. Zira Ali, bir çobandır. Sürüler içinde yalnız, ama sevgi içredir tüm doğaya karşı...
İlk gelen babadır eve. Hatce'nin meraklı sorularıyla, ne olmuşsa kahvede dökülür yere...Anlar Hatce sıranın Ali' ye geldiğini, ağlar Hatce, hıçkırıklar saçılır göğe...
...........................
Sıcaktan hararetlenmiş bir halde Ali gelir eve. Ana ağlamaklı, evlat yangında. Ateş sarar anayı, kızgın yaz sıcağı bile, bastıramaz bu hummayı. Hasret sarar şimdiden dört yanı...
-Ana! yandım nolur bir tas ayran yap!
-Hemen oğlum hemen kuzum!
İçer ayranı serin serin evlat. İçerlenen bu defa Hatce ana, nasıl yollar küçücük bir sabiyi savaşa? Sıcağın yerini serinlik alır ilk defa, donar tüm bakışlar, buzlar saçılır etrafa...Buz bakışları fark etmesi çok sürmez Ali'nin, Ali gitmeden aile yasta...
Cesur davranır Ali, kabullenir rolünü bir anda...Siz görevinizi yaptınız der, son defa. Kuşanır askeri esvabı aynı anda...
.............................
Ali'nin payına savaş düşmüştür, aileye ise hasret dolu bir bekleyiş...Ali kınalı bir kuzudur artık, tüm kuzular safta...Her şey vatan içindir artık, tüm hayaller rafta...Hatce evladının düğününü düşler, tüm kuzular, vatanın düğününü bekler...
Yiğitler utandırmaz analarını... İhanet etmeyerek, gururlandırır tüm babaları... Kimisi canıyla öder bu pahayı, vatan denilen kutsal toprağı...
Ali' ye de şehitlik düşer bu düğünde, onun düğünü ötelerde...Hatce habersiz bekler oğlunu, yavruuum deyip, bağrına bastığı kuzusunu... Dalgın bekler Hatce evinde, tüm melekler beklemede...
Vatan için ise şehitlik, gelen kara haber olur mu? Nice canlar geçmişse onun için canından, bu vatana doyulur mu?Cennet vatan dememişler boşuna, nice masum canlar yatar şimdi bağrında...
..........................................
Ana yüreği, hisseder bu şenliği, başı sıkıntı, sonu zafer olan bu güzelliği. Anadır elbet, bir hayli üzülür önce, doyamamıştır o da her ana gibi Ali' sine... Ali'nin kendisi değil, tabutu gelmiştir bu eve...Hangi ana, hangi baba üzülmez, öyle bir acıya?
Toparlanır Hatce, kalkar düştüğü yerden, ayağa kalkar sanki, tüm şehitler... Gülümser Hatce Ali' sine, gülümser o da gökyüzünden...
Aliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmmmmmmmmmm !
feryatlarını, zafer sevinci süsler bir anda, tüm oda, ev gülümser... Kainat bu zafere eşlik eder, güneş, ay, bayrak gülümser... Öper Türk bayrağını Hatce, kurtuluşun bedelidir tüm Ali' ler bir bakıma... Anlar Hatce de, (H)üseyin de son defa, iyi günler ileride, iyi günler ileride... İşte düğün günümüz bugün der ana, işte sevinme günümüz bugün der baba. Allah savaşı bir daha göstermesin bu topraklara. Zafer yayılır tüm ocaklara, içine ateş düşmüş nice hayatlara...
" Zafere doğru bir adım daha..."
....................................................
Not: Bu öykü, Çanakkale anısına yazılmış yedi perdelik oyundan geride kalanlardır... Hatce anayı canlandırma güzelliğine nail olmuş birisi olarak, bu güzelliği öykülendirmek istedim ben de yeniden...Özet niteliğindedir.
Tüm şehitlerin anısına...
Şule Meryem Canpolat Şimşek
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın
Mehmet Aluç
6 years ago
Sinan Saatçı
6 years ago
Ceylan Başar
6 years ago
Şule Meryem Canpolat Şimşek
6 years ago
Şule Meryem Canpolat Şimşek
6 years ago
Şule Meryem Canpolat Şimşek
6 years ago