Zübeyir'in Ağıdı 1

Ala karlı Kırşehir'in yolları
Sökün etti aşiretin köyleri
Muradın almadın yalan dünyadan
Kapalı kaldı mandırayın malları

Çöle kurdum mandırayı binayı
Küçükten kaybettim ben de anayı
İki körpe kuzum yetim kalıyor
Kime emanet ettin Fadime anayı

Daha gencim kırk yaşıma varmadım
Yalan dünya sefasını sürmedim
Kader derler bu alnınım yazısı
Konyalının tankerini görmedim

Satın mallarını ellerin olsun
Hayırsız mandıra virane kalsın
Vasiyet eyledim koca pedere
İki yavrularım evimde dursun

Ben çok ağlattım da koca pederi
Sabret babam bu oğluyun kaderi
Eli açık idi dostu çok idi
Hesaba gelmezdi gelip gideni

Unutulmaz Zübeyir'in acısı
Yas çekiyor aşiretin hepisi
Uzanmış da salacada yatıyor
Başında ağlaşır üç tek bacısı

İbrahim'im kefen olur dürerdim
Doktor olsam yarasını sarardım
Okunsun destanı da eller ağlasın
Mevlam isteseydi ömrüm verirdim

İbrahim Çöl

Hacıbektaş