Ança kim Şîrîn ü Leylîdin sining hüsnüng füzûn

 

Ança kim Şîrîn ü Leylîdin sining hüsnüng füzûn

Minde hem Ferhâd u Mecnûndın füzûn ışk u cünûn

 

Gam imes çün hâk-i râhıdın taparmın cân ısı

Gerçi mühlik gam yüki kaddimni eyleptür nigûn

 

Zülfüng allında füsûnger közlering her gûşedin

Kûyi ol müşkîn yilan kaydıga eylerler füsûn

 

Yagdurup nâveg bozug könglüm imâret eyleding

Gûyiyâ pulpuş itip koydun ganga her yan sütûn

 

Leblering hecrinde giryân közlerimning kanları

Katreî ger tamsa bir deryânı eyler la’l-gûn

 

Vasl eyyâmıda hoş tut zerrelerni ey kuyâş

Kim bu künlerni begâyet kıska eyler çerh-i dûn

 

Başım üzre fürkating taşını körseng digesin

Nokta zâhir eylemiş gûyâ Nevâyî üzre nûn

 

Levend, Agâh Sırrı (1966). Ali Şir Nevaî, II. Cilt Divanlar. Ankara: TDK Yay. 92.