Avratlar
Çıkmış yücesine engine bakar
Ayağına bakmaz başına bakar
Hocadan gelmiş hep cümle kızlar
Şeytanın dersini alır avratlar
Kıyamet kopsa kov söyler unutmaz
Eli değip kendi başın kaşımaz
Yükün çözüp içeriye taşımaz
Alçaktan yüceye çıkar avratlar.
Pek azgın bed ile avradın feyli
İyisin sorarsan oraktan eğri
Yârini görünce titirer canı
Şeytanın âlemin çeker avratlar
Okuyam fermanı bildirem deyü
Cihanı kendime güldürem deyü
Düşürem erimi öldürem deyü
Derin derin kuyu kazar avratlar
Sefil Kul Himmet’im necatsız eri
Şeytandır avratın üstadı piri
Yalınız bir şehri yıkıyor biri
Şeytanın sancağın çeker avratlar.”
(ASLANOĞLU, İ. (1997). Kul Himmet, İstanbul: Ekin. 112-113)