Bedenden cân giderse dâğun iy gonca dehân gitmez GAZEL

GAZEL

Bedenden cân giderse dâğun iy gonca dehân gitmez

Uçar bülbül gider şâh üzre kalur âşiyân gitmez

Meh ü mihr ü şafak sanma hazân olmış varaklardur

Cihân bir köhne gülşendür ki hîç andan hazân gitmez

Değüldür şeb cihâna bir tabanca urdı âhum kim

Yüzinün karası iy mâh-ı enver bir zamân gitmez

Görüp kan dökdüğini sakladı peykân-ı hûn-rîzün

Anunçün zahm-ı tîrün dilden iy kaşı kemân gitmez

Değül merdüm hayâl-i nâr-ı haddiyle ezel yandı

ʿUbeydî dahı ol demden berü gözden nişân gitmez

(Ünlü 1991: 88; Arslan 2013: 358)

Ubeydi Abdurrahman Çelebi Hayatı Edebi Kişiliği