Beni her demde nedim oldurur eşq. 
Qara yere dirilme girdürür eşq.

Qılup rüsvâ vü melâmet rind ü bednam, 
Cehan xelqini bana güldürür eşq.

Nedim Mecnûn kibi xelqi cehânun, 
Yerüb sevmedügini sevdürür eşq.

Girüb bâzâr-i hüsne sevdügine 
Behâ cân ver, deyüben öldürür eşq.

Olub mest, xiyâlun unuduram, 
Özüm xafi önüme düşürür eşq.

Ne sevdadır başumda püxte vü xam, 
Ki, mehr ile dem â dem pişirür eşq.

Qiyâmetdür meğer bu servqâmet Ki, 
heşrin xelgün ana düşürür eşq.

Cehan ğovgasın âşiq başına, 
Aru kimi yığuban düşürür eşq.

Ne yapayım ki, aşk beni her an öldürür. Diri diri kara toprağa gömer.
Aşk beni rezil, rüsvâ edip, pasaklı, kötü şöhretli kı-larak dünya halkını bana güldürür.
Mecnun gibi dünyanın insanlarını ne yapayım? Aşk insana sevmediği, yerdiği kişiyi bile sevdirir.
Güzellik pazarına girerek "sevdiğine değerli canını ver" diyerek aşk insanı öldürür.
Sarhoş olunca hayalini unuturum. Ancak aşk kendi sırlarımı bile önüme düşürür, gösterir.
Bu basımdaki pişkin veya ham sevda nedir? Aşk, sevgiyle her şeyi pişirir, olgunlaştırır.
Bu servi boylu güzel, meğer kıyametmiş. Çünkü aşk yaratılış ve mahşeri hatırlatır.
Aşk, dünya kavgasını arı gibi âşığın başına yığarak onu yere düşürür.
: Demin rüsvâ vü rinde, saxla cânun, Qaçan gizleyüb ani yaşurur eşq.
Gözüm deryasının rövşen suyunu Bulandırub revandan aşurur eşq.
Bana der Gülşenî kim Rövşenî'nün Xiyâlundan bilumi şaşurur eşq.
Aşk yüzünden rezil ve rüsvâ olan kişiye canını koru demeyin, çünkü aşk; nereye saklasa onu bulur, ortaya çıkarır.
Gözümden akan deniz gibi yaşların berrak suyunu aşk, bulandırarak dağlardan bile aşırır.
Gülşenî bana "Rövşenî'nin hayâlinden aşk herkesi şaşırtır" der.

Şeyh İbrahim Gülşeni Hayatı ve Şeyhliği