Cânıma cevr ü cefâ gâh gelir gâh gider
Cânıma cevr ü cefâ gâh gelir gâh gider
Bu da hoştur ki şehâ gâh gelir gâh gider
Leb-i cân-bahşı müdâm olmayalı gözde ayân
Hasta gönlüme şifâ gâh gelir gâh gider
Severim dedim ise ger seni ayb eyleme kim
Aklım ey mâh-likâ gâh gelir gâh gider
Gündüzüm gece gecem gündüz olursa n’ola
Yüzüne zülf-i dü-tâ gâh gelir gâh gider
Cem ne gam görmez ise zevk u safâyı ebed
Ki bu demlerde safâ gâh gelir gâh gider
Günümüz Türkçesiyle
1- Ey güzeller sultanı! Canıma eziyet ve cefa bazen gelir bazen gider.
Böyle bazen gelmesi, bazen gitmesi ne güzeldir.
2- Sevgilinin cana can katan dudağı gözde sürekli görülmeyeli bu hasta
gönlüme şifa bazen gelir bazen gider.
3- Ey ay yüzlü güzel! Seni seviyorum dedimse beni ayıplama. Çünkü
aklım bazen geliyor bazen gidiyor.
4- Gündüzüm gece, gecem de gündüz olursa bunda şaşılacak bir şey yok.
Çünkü kıvrım kıvrım olan saçların yüzünü bazen örtüyor.
5- Cem ebedi olarak mutluluğu görmese bundan da üzülecek bir şey yok.
Zira bu sıralar mutluluk bazen gelir, bazen gider
