Defter-i Aşk’tan
Defter-i Aşk’tan
Bu siyâk üzre olurken dil-i zâr
Gam u âlâm ile evkât-güzâr
Bir gün ol dilber-i âlem-târâc
Nâgehân oldu heves-kâr-ı zevâc
Edrine şehrine gitti pederi
Gezdi hep andaki çingâneleri
Kalbur üstüne gelen kıbtîden
Buldu bir duhter-i pâkîze-beden
Akrabâsından anı kıldı taleb
Erdi maksûduna bî renc ü ta'ab
Kıbtîler âyini üzre o civân
Gönderip bir kıl elek ana nişân
O dahi etti makâmınca makâl
Tabl u surnâ ana kıldı irsâl
Pederi na'ra çekip merdâne
Doldu ormana bütün çingâne
Bindi bir boz eşeğe duhter-i nâz
Yükledip harlara esbâb-i cehâz
Tabl u surnâ ile bir eski kilim
Bir dahi kelb-i akûr u ta'lîm
Çıktı ol meh anı istikbâle
Âlem etrâfına oldu hâle
Esbine bindi nice âşık-ı zâr
Dilberin yoluna oldu tâtâr
Kurulur çerkeleri sahrâda
Cânib-i semt-i Dâvudpaşada
O civân aldı eliyle reseni
Hardan indirdi o nâzik bedeni
……
Kurulup encümen-i akd-i nikâh
Çağrılıp meclise pîr-i seyyâh
Yâni ol şüphe-küşâ-yı çingân
Kıbtiyân müftîsi şeyh-i orman
Sadra geçti o kitâpsız hâce
Sırtına koç derisi ferâce
Kıldı âyîn-i zevâc-ı yârî
Kıbtiyân âdeti üzre cârî
Mehr ol duhter-i şevk-engîze
Mavi boncuktan iki âvîze
Vere bir eski oba çadırlık
Eldeğirmeni dahi ağırlık
Ede ihdâ dahi ol dürdâne
Bir tarak ol büt-i âlîşâne
Ol kadar halk ile yollar doldu
Sanasın fitne-i Deccâl oldu
Geldi alay ile ol hüsn-ârây,
Buldu şenlik yine Ayvansarây
Büyük Türk Klasikleri (1988). “Enderunlu Fâzıl”. C. 7. İstanbul: Ötüken-Söğüt Yay. 137-138.
