DÜŞ-TÜ
26.12.2016
Bu korkunç bekleyişten yüreğim zâra düştü.
Kabul görmedi sevdam; belki nazara düştü.
Kabul görmedi sevdam; belki nazara düştü.
İçin için kemirdi gururumu nefretim,
Değersiz bir mal gibi yürek pazara düştü.
Lakin seni silmedi gözyaşımdan bu sevda;
Sen bahtiyar ol diye gönül bîzara düştü.
Dikenler acıtmasın diye narin elini,
Sana gülleri sundu; kendisi hâra düştü.
Vuslatını terk etti; sana kavuşmak için,
Gönül, hasret denilen derin mezara düştü.
Yalnız dost ağlamadı bu garibin haline,
Tasası hem ahbaba, hem de ağyara düştü.
Leyla dağında sustu Mecnun'un intizarı;
Çöllerin ortasında gönül avara düştü.
Mevsimler gelip geçti sen gelmedin ey güzel;
Yine mi visal vakti başka bahara düştü?
Aşkın mahkemesinde cellâdım oldu canan.
Ne garip, kalemimi kırmak o yâra düştü.
Anladım, gayri ölüm visalime haberci;
Seni mujdelemenin vebali dâra düştü.
Şahin Mutlu9 yıl önce
Can dost, şiirinizdeki hünerinize "En içten dileklerimle kutlarım" demekten başka bir söz bırakmamışsınız... Selam ve muhabbetle
Seferi Nurcan Ören9 yıl önce
Ölümden sonra vuslata erme ifadesi ilâhi aşka geçişi gösteriyor, her bir beytinde derin anlamlar olan, defalarca okunulası ve üstünde düşünülesi bir şiir... Lâkin "kalem kırmak" ,"idama hüküm vermek" anlamındadır, bunu da makkemede, hâkim (yargıç) yapar. Cellat, cezanın infazcısıdır, kalemle bir ilgisi yoktur. Dikkate alınmasında fayda var. Selamlar, saygılar...
Yusuf Aydın9 yıl önce
@yusufaydin159 | ziyaretiniz ve güzel yorumunuz için teşekkür ederim.
Yusuf Aydın9 yıl önce
@yusufaydin159 | Nazik ve yapıcı uyarınız için teşekkür ederim. daha dikkatli olmaya gayret edeceğim. hürmetlerimle..