Ey ḳāmeti raʿnā vü eyā ẖūb-nigār
Feʿilātün feʿilātün feʿilātün feʿilün
(elif) Ey ḳāmeti raʿnā vü eyā ẖūb-nigār
Bitmedi ḳaddüñe beñzer daẖi bir serv ü çenār
(be) Bugün gülşen·i ḥüsnüñde ḳo efġān idelüm
Yaraşur ṣaḥn·ı çemendeki ide feryād hezār
(te) Temāşā iderüz vaṣluñı luṭfuñla bugün
Dil·i dervīşe ʿaṭā eyleseñ ey şāh ne var
(s̲e) S̲enā-ẖ*an olalı bülbül·i cān gülşende
Ḥüsnüñe ḳarşu olur şām u seḥer ẖoş güftār
(cim) Cemālüñi görüp ġayre naẓar eylerisem
Dōstum tīr·i müjeñle iki gözümi çıḳar
(ḥa) Ḥayātum gider ey dōst yüzüñ görmeyicek
Sensüzin di imdi nice eyleye cān tende ḳarār
(ẖı)Ḫayālüñ yazalı naḳşını dil levḥasına
Gözedür ḳıble-nümā gibi gözüm leyl ü heḥar
(dal) Dād etmeziseñ dādumuzı ẖūni gözüñ
Beni nā-ḥaḳ yere öldürse gerek āẖir·i kār
(ẕel) Ẕāhid güzeli sevmege tevbe etmiş imiş
Döndi cürmini bilüp itdi yine istiġfar
(re) Revā gördi felek biz nidelüm gülşende
Bülbüle āh u fiġān hem-dem ola goncaya ẖār
(ze) Zülfüñde beni ʿışḳ(i)le Manṣūr gibi
Cān fedādır yoluña eyleye cānum ber-dār
(sin) Senden çevirürsem yüzümi itme mecāl
Kes ḳalem gibi başumı dilümi yar ey yār
(şın) Şehā ẓulmün eli şehr·i dili yaḳdı diriġ
Çıkısar cānı bedeninden idiser terk·i diyār
(ṣad) Ṣandum ki seḥāb içre niḥān oldı ḳamer
Yār ḥüsninde meger itmiş imiş zülfüñi tār
(ḍād) Żaʿf·ı ġam·ı hecrüñle ḳo ölsün yeridür
Dil·i āşufte ki cānā aña pend etmedi kār
(ṭı) Ṭavāf·ı ḥaremüñ eylemişem bunca zemān
İʿtiḳādum budur ey dōst beni yaḳmaya nār
(ẓı) Ẓulm eyleme ʿāşıḳlaruña luṭf eyleye
Eylemişdür bunlaruñ ʿışḳuñ odu cānına kār
(ʿayn) ʿAynuñ dil ü cānlar mı kodı ʿālemde
Ki itmedi ġamzelerüñ tīr ile anı şikār
(ġayn) Ġāyetde ṣafādur k'ola yanuñda habīb
Ol saña nāz ide sen anı idesin būse kenār
(fe) Firāḳuñ gecesinde şu ḳadar āh etdüm
Ki oldı dil āyinesi derdüm ile jeng ü ġubār
(ḳaf) Ḳandīl·i ruẖuñdan yaḳar iy dōst delīl
Ki güneş ʿāleme envāruñı eyler izḥār
(kef) Göñlüm evi vīrānuñı māˀmūr itdi
Ḥamdülillāh hele ʿışḳuñ olalıdan miˀmār
(lam) Laʿl·i lebinüñ yādına bir meh-rūnuñ
Ḫūb olur nūş ide mül çün irişe vaḳt·i bahār
(mim) Mihrī düşeliden heves·i ʿışḳuña yār
Oldı rüsvāy·ı cihān gitdi ḳamu ġayret ü ʿār
(nun) Nem var daẖi ʿışḳuñda budur taḥsīlüm
Dilde ġam dīdede nem sīnede āteş her bār
(vav) Var itdügüñe ṣoñra peşīmān olasın
Gül yüzüñ dāˀīresini ṭuṭıcak bir gün ẖār
(he) Hebā eyleme sāʿyini bu ben miskīnüñ
Çoḳ zamāndur ki yoluña dil ü cān etdi nis̲ār
(lamelif) Lāˀiḳ ola mı ki ʿaceb ḳapuñda
İtlerüñle bile ben daẖi olam ẖiẕmetkār
(ye) Yeter cevr ü cefāñile beni şām ü seḥer
Dōstum ẖāne·i ġamda iñilet zār u nizār
Prof. Dr. Mehmet Arslan, Mihrî Hâtun Dîvânı, T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Kütüphaneler ve Yayımlar Genel Müdürlüğü, 2018 ISBN: 978-975-17-4027-4
