Gazel Benden ruh-ı zîbânı nihân eyledün ey dost

Gazel

Benden ruh-ı zîbânı nihân eyledün ey dost

Âhir beni rüsvâ-yı cihân eyledün ey dost

Ben kavlüm-ile sana vefâdâr dir-idüm

Sen fi’lün-ile beni yalan eyledün ey dost

Pinhân idüben la’l-i dürer-pûşunı benden

Uş çeşmümi yâkût-feşân eyledün ey dost

Ben eylemedüm kendümi senden hele dil-teng

Sen gonca gibi bagrumı kan eyledün ey dost

Kılmaz şeh olan mülkini târâc niçün sen

Yagmâ-yı dil ü gâret-i cân eyledün ey dost

Bir nokta-i mevhûm güneş dâ’iresinde

Gösterdün ü adını dehân eyledün ey dost

Dimiş ki uram tîg Melîhî’ye (…….)

Bu ahde anı key nigerân eyledün ey dost

Eğridirli Hâcı Kemâl. Câmi’u’n-Nezâ’ir. Bayezıd Kütüphanesi. No. 5782. vr. 38a.

 Melihi Hayatı ve Edebi Kişiliği