Benden ruh-ı zîbânı nihân eyledün ey dost

Âhir beni rüsvâ-yı cihân eyledün ey dost

 

Ben kavlüm-ile sana vefâdâr dir-idüm

Sen fi’lün-ile beni yalan eyledün ey dost

 

Pinhân idüben la’l-i dürer-pûşunı benden

Uş çeşmümi yâkût-feşân eyledün ey dost

 

Ben eylemedüm kendümi senden hele dil-teng

Sen gonca gibi bagrumı kan eyledün ey dost

 

Kılmaz şeh olan mülkini târâc niçün sen

Yagmâ-yı dil ü gâret-i cân eyledün ey dost

 

Bir nokta-i mevhûm güneş dâ’iresinde

Gösterdün ü adını dehân eyledün ey dost

 

Dimiş ki uram tîg Melîhî’ye (…….)

Bu ahde anı key nigerân eyledün ey dost

 

Eğridirli Hâcı Kemâl. Câmi’u’n-Nezâ’ir. Bayezıd Kütüphanesi. No. 5782. vr. 38a.

 

       Melihi Hayatı ve Edebi Kişiliği