Gazel

 

Fâ‘ilâtün Fâ‘ilâtün Fâ‘ilâtün Fâ‘ilün

 

 

Kalbime virmez safâ âyîne-i ‘âlem-nüma

Görmeden hazz eylemez dünyâyı erbâb-ı fenâ

 

‘Âşıkın kim zerre kendin neyyir-i a‘zam bilür

Anun içün eyler ol âfet ırakdan merhabâ

 

Bezm-i vasl-ı yârdan bir lahza dûr olsam olur

Tîğ-i hasret rû-be-rû kûpâl-i mihnet der-kafâ

 

Özge zindân-ı belâdur tengnâ-yı dehr-i dûn

Sağ çıkmaz mübtelâ olan belâkeşler ana

 

‘Aks-i maksûduncadur lâ-büd dil-i nâlânumun

Kûh-sâr-ı sebz-i gerdûndan işitsem bir sadâ

 

Karşular mevc-i belâ olur muhâlif rûzgâr

Garka-i deryâ-yı gam bin kerre ursa dest ü pâ

 

Bir debistân-ı hünerdür nazmumuz ey Hâletî

Eyledi bu tıfl-ı dil şimdi elifden ibtidâ

                                                                  (Kaya 2003: 120)

 

 Azmizade Haleti Hayatı Edebi Yönü ( 17. yy )