Gerçi etmez dil metâ-ı razını ifşâyâ meyi 
Bir nefes ârâmı yoktur giryeden manend-i seyl.

Baht-ı vajgûn tâli! bigâne âşık nişlesin 
Şöyle bî-tâb oydu çeşmi nidügin bilmez Süheyl.

Ah-ı âteş-gûn-ı ruhsârında şöyle tâb 
Var Sû işinden dil heman destinde bir nevres tufeyl.

Bir mehin sorma lebinde buldı em kendüyedil
Ser-fütâde kadre erdi âşıkân cümle buleyi.

Şimdi meydanı suhanda esb-i hâmem Tâibâ
Yekke-tazâne saladır bir dem eylerse sahil.