Her gören nûr-ı cemâlüŋ mihr-i ‘âlem dir saŋa

 Ben dimem ey âfitâb-ı hüsn ‘âlem dir saŋa

 Bulsalar biŋ cân virürler bûse-i cân-bahşuŋa

 La’lüŋe cân virmede kim İbni Meryem dir saŋa

3. Elde câm-ı pür-safâ bezmüŋde sâkî pür-şükûh

 Seyr iden âyîneŋi Cem-şîd hem Cem dir saŋa

 Subh-dem gülzârda ey gonca ter buldum seni

 Eşk-efşân oldugumdan gör ki şebnem dir saŋa

5. Ey yüzi gül râz-ı ‘ışkuŋ saklaram ben sînede

 Âh-ı subhîgâh ile hep çeşm-i pür-nem dir saŋa

 Dem-be-dem aksun gamuŋla dîdeden hûn-ı ciger

 Mâ-cerâyı pâdişâhum belki bir dem dir saŋa

7. Bir gedâ-yı bî-ser ü pâsın egerçi NEHCİYÂ

 Aŋlayan zevk u safâŋı şâh-ı bî-gam dir saŋa

 

Üzeyir ASLAN, BESNİLİ NEHCÎ DEDE (1616-1680?) ve DİVANI, T. C. KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI KÜTÜPHANELER VE YAYIMLAR GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 3372, ANKARA 2012