Kerem Kasidesi İy sicill-i şiyemün matla‘ı
06.04.2016Kaside ( Kerem )
( Cem Sultan'ın , Şeyhi ve Ahmet Paşa’nın "Kerem " Redifli Kasidesine Nazire olarak yazıp II. Bayezıd'a yolladığı Kaside )
Kerem Kasidesi
İy sicill-i şiyemün matla‘ı dîvân-ı kerem
Nâm-ı cûdunla bulur zîneti ‘ünvân-ı kerem
Mefhar-ı mülk-i safâ mazhar-ı envâr-ı Hudâ
Mesned-i taht-ı vefâ dâver-i devrân-ı kerem
3. Zînet-i tâc u nigîn ü şeref-i millet ü dîn
Husrev-i rûy-ı zemîn hazret-i sultân-ı kerem
Hükmi efgendesidür Rüstem-i destân-ı cihân
İşigi bendesidür Husrev-i hakan-ı kerem
Bir nazarda kara topragı zer-i hâlis ider
Olalı hâk-i rehi sürme-i a’yân-ı kerem
6. Gonca yâkût ola vü bergi zümürrüd güli la‘l
Ebr-i lutfı döke ger gülşene bârân-ı kerem
Mihr-i lutfında degül zerrece envâr-ı vefâ
Yem-i cûdında degül katrece ‘ummân-ı kerem
Güli âfâka virür bûy-ı vefâ neşv ü nemâ
Perveriş bulalı lutfıyla gülistân-ı kerem
9. Keffi bir demde nisâr eyledügin eyleyimez
Haşre dek dür döke ger ebr-i dür-efşân-ı kerem
La’l ü yâkût-ıla pür ola sadef dür yirine
Himmet-i ebri eger yagdura bârân-ı kerem
Cân meşâmına irür bûy-ı safâ-yı ebedî
Bâğ-ı lutfında bitelden berü reyhân-ı kerem
12. Halk-ı ‘âlem kamu hayrân ola bir cilvesine
Kılsa tâvus bigi himmeti cevelân-ı kerem
Mihr-i cûdından alup zerrece terbiyet-i lutf
La’l yirine güher virdi Bedahşân-ı kerem
Himmeti havzı kerem nehrini icrâ ideli
Oldı dûlâb-ı felek ol suda gerdân-ı kerem
15. Nice Sultân-ı Ferîdûn-fer ü Dârâ-râsın
Ki senün şânunâdur nass-ıla bürhân-ı kerem
Himmetün Kevseridür ‘ayn-ı sehâ kim utanup
Oldı zulmetde nihân Çeşme-i Hayvân-ı kerem
İns ü cin cümle budur diye Süleymân-ı zemân
Her kaçan kim kurıla karşuna dîvân-ı kerem
18. Devletün dârı cidârında düşen zerrece yok
Haşre dek zeyn ide ger ravza-i Rıdvân-ı kerem
Çal safâ topını meydân-ı mürüvvetde şehâ
Çünki Hak sundı senün destüne çevgân-ı kerem
Meh-i cûdun tutalı evc-i sa‘adetde şeref
Kem-terîn zerresidür mihr-i dırahşân-ı kerem
21. Deste-keş oldı çü bâzûna şehâ kavs-i murâd
Ol kemânun yaraşur kim ola kurbânı kerem
Key yaraşur sana bu cübbe-i devlet çün anun
Dâmeni lutf u vefâ oldı girîbânı kerem
Bî-bahâ oldı ‘akîk-i Yemen-i cûd u ‘atâ
Bahr-ı lutfunda bitelden berü mercân-ı kerem
24. Ekrem-i zübde-i erbâb-ı kirâm olalı sen
Gören eydür ki hemân tapuna erzânî kerem
Feyz-i cûdûnla-durur zînet-i eyyâm-ı vefâ
Lutfun in’âmı ile zeyn olur avân-ı kerem
Âferîniş bulalı kâlıb-ı ervâh-ı safâ
Bulmadı zât-ı şerîfün gibi bir cân-ı kerem
27. Ne kerâmetlü yaratmış seni ol Hayy u ‘Alîm
Ki senün cûduna bulınmadı pâyân-ı kerem
Âb-ı lutf-ıla yolun sulayalı çeşm-i vefâ
Oldı cârûb işigün hâkine müjgân-ı kerem
Çemen-i lutfunı pür eyledi âvâze-i cûd
Mesken idelden anı murg-ı hoş-elhân-ı kerem
30. Feyz-i zer ‘âleme dâ’im işigünden dökilür
‘Ayn-ı zerakıdalı her yana iy hân-ı kerem
Mâl sûretde emel harfi-y-ile yazılalı
Dest-i cûdun tagıdur her yana iy hân-ı kerem
Külçe-i mihr ü mehi az göre bir mûr-ı za’îf
Sofra-i lutfun-ıla ‘âmm ola ger hân-ı kerem
33. Dilini deldi Cem’ün tîg-i cefâ hâme bigi
Nâme takrîr idemez hâlini sultân-ı kerem
Ben ne dille seni vasf eyleyem iy zıll-i Hudâ
Hâk kimdür ki seni medh ide iy kân-ı kerem
Lîk bî-vâsıta hâlüm sana ‘arz eylemege
Bu redîfi bana ‘arz eyledi hullân-ı kerem
36. Husrevâ dinle bu ben mûr-ı za’îfün hâlin
Çünki sensin bu zemân içre Süleymân-ı kerem
Mezra’-ı bahtumı dün biçer iken dâs-ı emel
Ugrayu geldi benüm üstüme dihkân-ı kerem
Didi her kim ki hatâ tohmın eker sencileyin
Olısar hirmeninün hâsılı hirmân-ı kerem
39. Nemek-i lutfun-ıla bulmış iken lezzeti cân
Bilmedüm gözlerüme tursa n’ola nân-ı kerem
Yine yüz urmaga geldüm kapuna haclet ile
‘Aybumı yüzüme urma ki budur şân-ı kerem
Peyk-i zî-sıdkumı kapuna revân eyledüm uş
Ger icâzet vire dergâhuna derbân-ı kerem
42. Sûziş-i hâlümi şol resme beyân ide sana
Der ü dîvâr dahı aglaya kim kanı kerem
Söyünür bâd-ı cefâ-y-ıla şehâ şem‘-i hayât
Perde-gîr olmaz ise ger ana dâmân-ı kerem
Ölürem zehr-i gam-ı dehr-ile ben haste garîb
Ger dirîg eyleye tiryâkini Lokmân-ı kerem
45. Şeb-i hicrânda kaçan yol bula güm-râh gönül
Reh-nümûn olmaz ise meş’ale-gerdân-ı kerem
Nûh-ı lutfûn eger irgürmeye keştî-i necât
Gark ider bahr-ı belâya beni tûfân-ı kerem
Çünki evvel keremün âbına kandurmış-ıdun
Husrevâ sonra yine olma peşîmân-ı kerem
48. Katre-i cûdunı çok görme bu ben teşne-dile
Mevc-i lutfunda ‘ayân oldı çü ‘ummân-ı kerem
Künc-i hüzn içre neden dil kala Ya’kûb misâl
Yûsuf-ı lutfuna cây oldı çü Ke’nân-ı kerem
Umaram meyve-i lutfunla bulam lezzet-i cân
Gönül eşçârı çü ‘arz eyledi agsân-ı kerem
51. Niçe bir bâr-ı belâ vire bu eşçâr-ı ümîd
Âb-ı lutfunla ola tâze çü büstân-ı kerem
Çünkü evvelde tamâm eylemiş-idün keremi
Umaram sonra dahı olmaya noksan-ı kerem
Lutfunun dâr-ı şifâsında bulınur çü devâ
Umaram kim erişe derdüme dermân-ı kerem
54. Defter-i cürmüme bakma benüm iy kân-ı ‘atâ
Kısas-ı cûduna zammoldı çü destân-ı kerem
Müşterîyem dil ü cândan k’ola bâzârı safâ
Çârsû-yı ni’amun açalı dükkân-ı kerem
Keremün cümle giriftârı halâs eyler iken
Ne revâdur bana lâyık göre zindânı kerem
57. Gerçi yüzüm karadur nâme-i a‘mâl gibi
Umaram kim yuya lutfun suyıla anı kerem
Hâr-ı gamdan niçe bir gonce gibi kan yudayın
Dem-i lutfunla gülerken gül-i handân-ı kerem
Keremün hil’atıla fahr-ider-iken dü-cihân
Ben revâ mı ki kalam arada ‘uryân-ı kerem
60. Ne revâdur ki bana dehr şuna zehr-i firâk
‘Âleme cân virür iken şekeristân-ı kerem
Bî-sitâre yaraşur mı ki gezem‘âlemi ben
Zeyn iken necm-i ‘atân-ıla şeb-istân-ı kerem
Ne keremdür ki ola mûceb-i tecdîd-i güneh
Ne günehdür ki ola ba’is-i hirmân-ı kerem
63. Dest ü pâ-beste vü dil-haste vü ser-geşte vü zâr
Der-i dîvânuna geldüm yine sultân-ı kerem
Tîg-i hışm elde vü boynumda kefen ortada baş
Tâbi’em her ne ki emr eylese fermân-ı kerem
‘Âmdur lutf-ı amîmün ko günâhumu benüm
Merhamet vaktı-durur var-ısa imkân-ı kerem
66. Gerçi kim cürm ü hatâdur işümüz n’oldı ‘atâ
Gerçi kim iki elüm kanda velî kanı kerem
Gel du‘â başla yiter söyle şikâyet sözini
Çünki vâkıf-durur ahvâlüne ol hân-ı kerem
Niçe kim bâg-ı safâ içre nem-i şeb-nem-i cûd
Gonca-i lutf-ı lebine ura dendân-ı kerem
69. Niçe kim zinde kıla ‘âlemi ervâh-ı safâ
Niçe kim bende kıla lutf-ıla insânı kerem
Niçe kim mülk-i safâ içre geçe hükm-i vefâ
Niçe kim arada meşhûr ola ihsân-ı kerem
Niçe k’eyvân-ı safâda kurıla hayme-i cûd
Niçe kim nat‘-ı vefâ döşeye meydân-ı kerem
72. Niçe kim ola ‘atâ defter-i dîbâce-i cûd
Niçe kim ola vefâ nâme-i ‘ünvân-ı kerem
Hak mezîd eyleye tomâre-i ömrüni senün
Zeyn ola nâmun ile defter ü dîvân-ı kerem
Devletün dârını ma‘mûr ide mi‘mâr-ı ezel
Şöyle kim yüz süre işigüne erkân-ı kerem
(Ersoylu, Halil (1989), Cem Sultân’ın Türkçe Dîvânı, Ankara: TDK Yayınları.
24-29)
0
0
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın