Kerem Kasidesi İy sicill-i şiyemün matla‘ı

06.04.2016

 

Kaside     ( Kerem )

( Cem Sultan'ın , Şeyhi ve Ahmet Paşa’nın "Kerem " Redifli Kasidesine Nazire olarak yazıp II. Bayezıd'a yolladığı  Kaside  ) 

Kerem Kasidesi

İy sicill-i şiyemün matla‘ı dîvân-ı kerem

Nâm-ı cûdunla bulur zîneti ‘ünvân-ı kerem

Mefhar-ı mülk-i safâ mazhar-ı envâr-ı Hudâ

Mesned-i taht-ı vefâ dâver-i devrân-ı kerem

3. Zînet-i tâc u nigîn ü şeref-i millet ü dîn

Husrev-i rûy-ı zemîn hazret-i sultân-ı kerem

Hükmi efgendesidür Rüstem-i destân-ı cihân

İşigi bendesidür Husrev-i hakan-ı kerem

Bir nazarda kara topragı zer-i hâlis ider

Olalı hâk-i rehi sürme-i a’yân-ı kerem

6. Gonca yâkût ola vü bergi zümürrüd güli la‘l

Ebr-i lutfı döke ger gülşene bârân-ı kerem

Mihr-i lutfında degül zerrece envâr-ı vefâ

Yem-i cûdında degül katrece ‘ummân-ı kerem

Güli âfâka virür bûy-ı vefâ neşv ü nemâ

Perveriş bulalı lutfıyla gülistân-ı kerem

9. Keffi bir demde nisâr eyledügin eyleyimez

Haşre dek dür döke ger ebr-i dür-efşân-ı kerem

La’l ü yâkût-ıla pür ola sadef dür yirine

Himmet-i ebri eger yagdura bârân-ı kerem

Cân meşâmına irür bûy-ı safâ-yı ebedî

Bâğ-ı lutfında bitelden berü reyhân-ı kerem

12. Halk-ı ‘âlem kamu hayrân ola bir cilvesine

Kılsa tâvus bigi himmeti cevelân-ı kerem

Mihr-i cûdından alup zerrece terbiyet-i lutf

La’l yirine güher virdi Bedahşân-ı kerem

Himmeti havzı kerem nehrini icrâ ideli

Oldı dûlâb-ı felek ol suda gerdân-ı kerem

15. Nice Sultân-ı Ferîdûn-fer ü Dârâ-râsın

Ki senün şânunâdur nass-ıla bürhân-ı kerem

Himmetün Kevseridür ‘ayn-ı sehâ kim utanup

Oldı zulmetde nihân Çeşme-i Hayvân-ı kerem

İns ü cin cümle budur diye Süleymân-ı zemân

Her kaçan kim kurıla karşuna dîvân-ı kerem

18. Devletün dârı cidârında düşen zerrece yok

Haşre dek zeyn ide ger ravza-i Rıdvân-ı kerem

Çal safâ topını meydân-ı mürüvvetde şehâ

Çünki Hak sundı senün destüne çevgân-ı kerem

Meh-i cûdun tutalı evc-i sa‘adetde şeref

Kem-terîn zerresidür mihr-i dırahşân-ı kerem

21. Deste-keş oldı çü bâzûna şehâ kavs-i murâd

Ol kemânun yaraşur kim ola kurbânı kerem

Key yaraşur sana bu cübbe-i devlet çün anun

Dâmeni lutf u vefâ oldı girîbânı kerem

Bî-bahâ oldı ‘akîk-i Yemen-i cûd u ‘atâ

Bahr-ı lutfunda bitelden berü mercân-ı kerem

24. Ekrem-i zübde-i erbâb-ı kirâm olalı sen

Gören eydür ki hemân tapuna erzânî kerem

Feyz-i cûdûnla-durur zînet-i eyyâm-ı vefâ

Lutfun in’âmı ile zeyn olur avân-ı kerem

Âferîniş bulalı kâlıb-ı ervâh-ı safâ

Bulmadı zât-ı şerîfün gibi bir cân-ı kerem

27. Ne kerâmetlü yaratmış seni ol Hayy u ‘Alîm

Ki senün cûduna bulınmadı pâyân-ı kerem

Âb-ı lutf-ıla yolun sulayalı çeşm-i vefâ

Oldı cârûb işigün hâkine müjgân-ı kerem

Çemen-i lutfunı pür eyledi âvâze-i cûd

Mesken idelden anı murg-ı hoş-elhân-ı kerem

30. Feyz-i zer ‘âleme dâ’im işigünden dökilür

‘Ayn-ı zerakıdalı her yana iy hân-ı kerem

Mâl sûretde emel harfi-y-ile yazılalı

Dest-i cûdun tagıdur her yana iy hân-ı kerem

Külçe-i mihr ü mehi az göre bir mûr-ı za’îf

Sofra-i lutfun-ıla ‘âmm ola ger hân-ı kerem

33. Dilini deldi Cem’ün tîg-i cefâ hâme bigi

Nâme takrîr idemez hâlini sultân-ı kerem

Ben ne dille seni vasf eyleyem iy zıll-i Hudâ

Hâk kimdür ki seni medh ide iy kân-ı kerem

Lîk bî-vâsıta hâlüm sana ‘arz eylemege

Bu redîfi bana ‘arz eyledi hullân-ı kerem

36. Husrevâ dinle bu ben mûr-ı za’îfün hâlin

Çünki sensin bu zemân içre Süleymân-ı kerem

Mezra’-ı bahtumı dün biçer iken dâs-ı emel

Ugrayu geldi benüm üstüme dihkân-ı kerem

Didi her kim ki hatâ tohmın eker sencileyin

Olısar hirmeninün hâsılı hirmân-ı kerem

39. Nemek-i lutfun-ıla bulmış iken lezzeti cân

Bilmedüm gözlerüme tursa n’ola nân-ı kerem

Yine yüz urmaga geldüm kapuna haclet ile

‘Aybumı yüzüme urma ki budur şân-ı kerem

Peyk-i zî-sıdkumı kapuna revân eyledüm uş

Ger icâzet vire dergâhuna derbân-ı kerem

42. Sûziş-i hâlümi şol resme beyân ide sana

Der ü dîvâr dahı aglaya kim kanı kerem

Söyünür bâd-ı cefâ-y-ıla şehâ şem‘-i hayât

Perde-gîr olmaz ise ger ana dâmân-ı kerem

Ölürem zehr-i gam-ı dehr-ile ben haste garîb

Ger dirîg eyleye tiryâkini Lokmân-ı kerem

45. Şeb-i hicrânda kaçan yol bula güm-râh gönül

Reh-nümûn olmaz ise meş’ale-gerdân-ı kerem

Nûh-ı lutfûn eger irgürmeye keştî-i necât

Gark ider bahr-ı belâya beni tûfân-ı kerem

Çünki evvel keremün âbına kandurmış-ıdun

Husrevâ sonra yine olma peşîmân-ı kerem

48. Katre-i cûdunı çok görme bu ben teşne-dile

Mevc-i lutfunda ‘ayân oldı çü ‘ummân-ı kerem

Künc-i hüzn içre neden dil kala Ya’kûb misâl

Yûsuf-ı lutfuna cây oldı çü Ke’nân-ı kerem

Umaram meyve-i lutfunla bulam lezzet-i cân

Gönül eşçârı çü ‘arz eyledi agsân-ı kerem

51. Niçe bir bâr-ı belâ vire bu eşçâr-ı ümîd

Âb-ı lutfunla ola tâze çü büstân-ı kerem

Çünkü evvelde tamâm eylemiş-idün keremi

Umaram sonra dahı olmaya noksan-ı kerem

Lutfunun dâr-ı şifâsında bulınur çü devâ

 Umaram kim erişe derdüme dermân-ı kerem

54. Defter-i cürmüme bakma benüm iy kân-ı ‘atâ

Kısas-ı cûduna zammoldı çü destân-ı kerem

Müşterîyem dil ü cândan k’ola bâzârı safâ

Çârsû-yı ni’amun açalı dükkân-ı kerem

Keremün cümle giriftârı halâs eyler iken

Ne revâdur bana lâyık göre zindânı kerem

57. Gerçi yüzüm karadur nâme-i a‘mâl gibi

Umaram kim yuya lutfun suyıla anı kerem

Hâr-ı gamdan niçe bir gonce gibi kan yudayın

Dem-i lutfunla gülerken gül-i handân-ı kerem

Keremün hil’atıla fahr-ider-iken dü-cihân

Ben revâ mı ki kalam arada ‘uryân-ı kerem

60. Ne revâdur ki bana dehr şuna zehr-i firâk

‘Âleme cân virür iken şekeristân-ı kerem

Bî-sitâre yaraşur mı ki gezem‘âlemi ben

Zeyn iken necm-i ‘atân-ıla şeb-istân-ı kerem

Ne keremdür ki ola mûceb-i tecdîd-i güneh

Ne günehdür ki ola ba’is-i hirmân-ı kerem

63. Dest ü pâ-beste vü dil-haste vü ser-geşte vü zâr

Der-i dîvânuna geldüm yine sultân-ı kerem

Tîg-i hışm elde vü boynumda kefen ortada baş

Tâbi’em her ne ki emr eylese fermân-ı kerem

‘Âmdur lutf-ı amîmün ko günâhumu benüm

Merhamet vaktı-durur var-ısa imkân-ı kerem

66. Gerçi kim cürm ü hatâdur işümüz n’oldı ‘atâ

Gerçi kim iki elüm kanda velî kanı kerem

Gel du‘â başla yiter söyle şikâyet sözini

Çünki vâkıf-durur ahvâlüne ol hân-ı kerem

Niçe kim bâg-ı safâ içre nem-i şeb-nem-i cûd

Gonca-i lutf-ı lebine ura dendân-ı kerem

69. Niçe kim zinde kıla ‘âlemi ervâh-ı safâ

Niçe kim bende kıla lutf-ıla insânı kerem

Niçe kim mülk-i safâ içre geçe hükm-i vefâ

Niçe kim arada meşhûr ola ihsân-ı kerem

Niçe k’eyvân-ı safâda kurıla hayme-i cûd

Niçe kim nat‘-ı vefâ döşeye meydân-ı kerem

72. Niçe kim ola ‘atâ defter-i dîbâce-i cûd

Niçe kim ola vefâ nâme-i ‘ünvân-ı kerem

Hak mezîd eyleye tomâre-i ömrüni senün

Zeyn ola nâmun ile defter ü dîvân-ı kerem

Devletün dârını ma‘mûr ide mi‘mâr-ı ezel

Şöyle kim yüz süre işigüne erkân-ı kerem

(Ersoylu, Halil (1989), Cem Sultân’ın Türkçe Dîvânı, Ankara: TDK Yayınları.

 24-29)

 Cem Sultan Hayatı

 Divanları  Eserleri

Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın

Yorumlar