Lebüŋden Rûh-ı kudsî feyz alur bir mâye-i cândur
Bakup câm-ı safâya la’l-i şekker-hâyı söyletseŋ
Tutup âyîne cânâ tûtî-i gûyâyı söyletseŋ
Zebânuŋla hat-ı gird-i lebüŋ kim Hızr u Mûsîdür
Kodı hâmûş-ı hayret Hızrı bu Mûsîyi söyletseŋ
3. Lebüŋden Rûh-ı kudsî feyz alur bir mâye-i cândur
Ne demdür rûh iden i’câz ile ‘Îsîyi söyletseŋ
Hakîkat sırrına gûyâ bulursın cümle eşyâyı
Açılsa gûş-ı hûşuŋ ser-be-ser dünyâyı söyletseŋ
5. Lisânın aŋlasaŋ derd ehlinüŋ zârîlıgın bilseŋ
Ne dir tutsaŋ semâ’ı nây-ı Mevlânâyı söyletseŋ
Rumûzın fehm iderdüŋ Mantıku’t-tayruŋ eger sen de
Olup murg-i Süleymân Kâfda ‘Ankâyı söyletseŋ
7. Hurûşân itseŋ ey bâd-ı mahabbet NEHCÎ-i zârı
Kenâra dökse dilden gevherin deryâyı söyletseŋ
Üzeyir ASLAN, BESNİLİ NEHCÎ DEDE (1616-1680?) ve DİVANI, T. C. KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI KÜTÜPHANELER VE YAYIMLAR GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 3372, ANKARA 2012
