Mersiye-i Gürbe  ( Hirrename )

Çıkdun elden n'edelüm ansızun eyvâh pisi
Yandun ölüm odına derd ile nâ–gâh pisi
Hasretâ şîr-i ecel buldı sana râh pisi
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Kanı ol bebr bakışlu kanı ol şîr-i zaman
Kanı ol virmeyen aslan ile kaplana eman
Kanı ol oldugı evde komıyan hîç sıçan
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Katı lâg-bâz idi gâyetde eyü kişiyidi
Gökde uçan kuşı avlamag anun işiyidi
Yidügi çörek idi dibleyidi pişiyidi
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Serçe dutar gibi dutardı tavukla kazı
Kendü akranı gibi şîr ile iderdi bâzî
Niçe kâfir sıçan öldürmiş idi ol gâzî
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Gâh tesbîh geçürürdi gehî banlar idi
Ahiret korkusunu bilür idi anlar idi
Bû Alî görse zekâsını anun tanlar idi
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Aglamakdan ana gözsüz sepel oldı a'mâ
Kıldı maymûn tenini kanlu yaşı kızıl ala
Kurd u dilkü taga düşdiler oluban şeydâ
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Şîr-i merd idi bahâdurdı yavuz gürbeyidi
Yaşlu sanman anı genc idi katı körpeyidi
Bıyıgı kıllarınun her biri bir harbeyidi
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Cenge basar idi kasd idicek şîr-i neri
Pençesile tutar atar idi evranı beri
Hîç kaçırmazdı yetişüp tutardı keleri
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Hûb âvâz ile ol şâm u seher mavlar idi
Sansarı hîç mecâl itmez idi avlar idi
Ana öykünmez idi şîr abes gavlar idi
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Görse bogardı baragı kovar idi çakalı
Yolar idi eline girse keçinün sakalı
Her ögünde yir idi keklik ile boz bakalı
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Derisi kakum u semmûr ü vaşakdan yeg idi
Râst idi hüsni gibi hulkı dahi gögçeg idi
Kedi sanman anı ol bir ala gözli beg idi
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Her seher kalkar elini yüzini yur idi ol
Katı pâk idi vü her vech ile ma'mûr idi ol
Kimse bilmezdi anun kadrini bir nûr idi ol
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Degme gûyendeye yog idi anun âvâzı
Zühre işitse sadâsın bıragurdı sâzı
Hîç sevmezdi ne sûfîyi vü ne gammâzı
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Rûhı şâd ola ki incitmez idi kimseneyi
Ne gönindeki biti ne kulagında keneyi
Paşa ile başı hoş idi severdi teneyi
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Anrasa heybet ile inler idi kevn ü mekân
Mavlasa sît ü sadâsıle tolar idi cihân
Defterin dürdi anun (hayf) bu devrân-ı zaman
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Katı nuhsind idi dilkü gibi çok yaşlu idi
Kurd ile hasm idi kaplan ile savaşlu idi
Serv-kadd idi ala gözlü kara kaşlu idi
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Sever idüm ben anı cân ile mahbûb gibi
Her gice koyar idüm koynuma bir hûb gibi
Pâk iderdi ev için kuyrugı cârûb gibi
 N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi 

Kurtarırdı yılan agzına düşen kurbagayı
Yuvalardı sıçan oynar gibi kaplumbagayı
Taşagı kılına saymaz idi dizdâr agayı
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Kâmil idi hem edeblü idi hem uslu idi
Akıl idi eyü soy idi kişi aslu idi
Receb ayıdi vefât itdügi güz faslı idi
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Ey Me'âlî anun öldügini kim aglamaya
Acıyup hasret ile cânını kim daglamaya
Cûş idüp kanlı yaşı seyl oluban çaglamaya
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi

Şimdidengiru sıçan duta bütün dünyâyı
Gemüre hegbeyi çuvalı dele torvayı
İnlede yohsulı vü yohsu ede hem bayı
N'edelüm âh pisi n'eyleyelüm âh pisi.

İsen, Mustafa (1993). Acıyı Bal Eylemek, Türk Edebiyatında Mersiye. Ankara: Akçağ Yay. 138-142.