Ne belâdür bilmezem kim, eşq olupdur âna ad 
Eşidün ânun kimi bîdâd elinden dâd ü ad.

Nere varsam eşq elinden yoxsul u bay 
Dertlüdür, gûyâ ki, ondan ayrı gün şehr ü belâd

Sevübenü lütf umana qehr eder düşmen kibi 
Nâmurâd olsun deyüp isteyene benden murâd.

Eşq hemvar olanı eql ile dayim-xerab
Eşq imiş serser kim ondan hâlin oldi qövm-i Âd.

Eşq elinden ağlıyub gülmez değin her bidili
Der hem ondandur ğem ile bulmıyan könle güşâd.

Nasıl bir belâdır bilmiyorum, ama ona aşk adını vermişler. Onun gibi zalimin elinden çektiğim fer yat ve figânı işitin.
Severek ondan iyilik umanı, benden murat isteyen muradına eremesin diyerek düşman gibi kahreder.
Nereye gittiysem zengin yoksul herkes, hep aşk yüzünden dertlidir. Söylenene göre ondan ayrı bir gün bile geçiren şehir ve beldeler dertli olurmuş.
Aşk, akıl bakımından düzgün, sağlam olanı daima harap eder, yıkar. Aşk serseri imiş ki, bundan do-layı senin hâlin de Ad kavmine benzedi.
Her âşık, aşk yüzünden ağlar, gülemez. Üzüntüyle ferahlamayan gönle ıztırap da aşktan gelir.
Rövşenî eşqe belâ der, leyk nedim Gülşenî, Ol belâsız edemezem verhem iken könlüni şâd
Rövşenî aşka belâ der. Ey Gülşenî! Ben ne yapayım ki, verhen iken ben o belâ olmadan onun gönlünü şâd edemem.

Şeyh İbrahim Gülşeni Hayatı ve Şeyhliği