Ne mâyedür konılmış tâ ki bilmem tâk-i engûra

Ne mâyedür konılmış tâ ki bilmem tâk-i engûra

 Çıkar çeşmine mestüŋ duhter-i rez gibi mestûre

 Safâ-yı câmı sen gel sôfî-i nâ-sâfa vasf itme

 N’idersin ‘arz idüp mir’ât-ı mihr-i enveri köre

3. Bülend-âvâze itdüm sâz-ı ‘ışkuŋ perdesin kim tâ

 Girift oldı nevâ-yı nagme ey dil nây-ı Mansûra

 Pey-ender-pey dile sal ‘aks-i ruhsâruŋ o hur-şîdüŋ

 Ki berkıstânı oldur yine döymez Tûr ol zûra

5. Fenâdan öyle mi saykal alur NEHCÎ dil-i ‘âşık

 Tecellîden ki vara berk-ı istignâ düşe Tûra

Üzeyir ASLAN, BESNİLİ NEHCÎ DEDE (1616-1680?) ve DİVANI, T. C. KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI KÜTÜPHANELER VE YAYIMLAR GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 3372, ANKARA 2012

 BESNİLİ NEHCİ DEDE KİMDİR