Ne Süleymân’a esirüz ne Selîm’in kulıyuz

GAZEL

Ne Süleymân’a esirüz ne Selîm’in kulıyuz
Kimse bilmez bizi bir Şâh-ı Kerîmün kulıyuz

Kul olan ışka cihân beğlerine eğmedi baş
Başka sultân-ı cihânuz gör e kimün kulıyuz

Gam yirüz kan yudaruz gûşe-i mihnetde müdâm
Sanma kim Kevser-i Cennât-ı Naîmün kulıyuz

Hüsn-i hâdis kulıyuz sanma bizi sultânum
Vech-i pâkünde olan ân-ı kadîmün kulıyuz

Terk idüb Hayretî’ya tâc ü kabâdan geçdük
Anca bu dünyede bir köhne kilîmün kulıyuz

Günümüz Türkçesiyle:

1-Biz, ne Süleyman’a tutsağız ne de Selim’in kuluyuz. Biz kimselerinbilmediği kerem sahibi bir şahın kuluyuz.

2-Biz aşka kul olan insanlarız. Aşka kul olan dünya beylerine başeğmez. Şimdi gör bakalım kimin kuluyuz? Biz başka bir dünyanın sultanıyız.

3-Minnet köşesinde devamlı olarak gam yeriz, kan yutarız, Biz, cennetbahçelerinin Kevser’ine kul olmuş sanmıyoruz.

4-Sultanım! Sen bizi, taze, yeni fakat gelip geçici güzelliklerin kulusanma; Biz senin tertemiz yüzündeki çok eski câzibenin kuluyuz.

5-Ey Hayreti! Bizim dünya varlığında gözümüz yoktur. Biz taçdan dakabâdan (kaftan, elbise) da vazgeçtik. Bu dünyada sadece bir eski kilimin kuluyuz.

Hayreti Hayatı Edebi Kişiliği