Nevâ-yı nâlem ile kim sabâ varmış Nişâbûra
İşitdüm nagmesin ‘uşşâk itmiş beste mâhûra
Benüm âhumla hem-âheng ü dem-sâz oldıgından hep
Büzürg ü kûçek ey dil mâyil oldı nây u tanbûra
3. Berât-ı hüsnüŋe tugrâ çekerken kâtib-i kudret
Düşürmiş hâmeden bir nokta cânâ gerden-i nûra
Dönerken şu’le-i pür-tâbına sûzân idüp cânın
Yapışmış suhte-i pervâne kalmış şem’-i kâfûra
5. Bugün sad âferîn kim bu nişîmengâh-ı ma’nâda
Çeker sayyâd-ı tab’uŋ NEHCİYÂ ‘Ankâyı ‘usfûra
Üzeyir ASLAN, BESNİLİ NEHCÎ DEDE (1616-1680?) ve DİVANI, T. C. KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI KÜTÜPHANELER VE YAYIMLAR GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 3372, ANKARA 2012