Doğan, batan güneşe bir zaman esir oldum;

 Solgun aya dalarak yıllarca ben de soldum;

 Sakin bir göl başından atıldım ummanlara;

 Boş kırlardan çekildim kökü yok ormanlara…

 Ne oradaki sükûnet, ne buradaki azamet

 Kâfi geldi ruhuma;

 Beynimde hep o ateş, hep o acayip humma.