Pervâne yanar gördi meger rûy-ı mahabbet

 Bülbül tolanur aldı meger bûy-ı mahabbet

 Şem’ ile gülüŋ gösterür ol âb ile tâbı

 Kim nice imiş hüsne dilâ hûy-ı mahabbet

3. Geh halka gehî ham ki ider zülfi ruhında

 Çevgân ile oynar o sanem gûy-ı mahabbet

 Yok safha-i rûyında anuŋ tecribe eyler

 Nakkâş-ı cemâli kalem-i mûy-ı mahabbet

5. Bir menba’ imiş hüsn-i cihân-tâbı ki kaynar

 Ser-çeşme-i hur-şîd gibi cûy-ı mahabbet

 Cândan çevirüp rûy-ı dili itdiler ikbâl

 Hoş kıble imiş ehl-i dile kûy-ı mahabbet

7. NEHCÎ yine pür-cilve olup şâhid-i tab’uŋ

 Rûy-ı suhana sal diyü gîsû-yı mahabbet

 

Üzeyir ASLAN, BESNİLİ NEHCÎ DEDE (1616-1680?) ve DİVANI, T. C. KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI KÜTÜPHANELER VE YAYIMLAR GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 3372, ANKARA 2012