Safha-i rûyuŋ ki mihr ü mehden ahsendür baŋa

Safha-i rûyuŋ ki mihr ü mehden ahsendür baŋa

 Huccet-i hüsnüŋle bu ma’nâ müberhendür baŋa

 Âfitâbuŋ rûy-ı cân-efrûzına yok nisbeti

 Günden ey mihr-i cihân-ârâ bu rûşendür baŋa

3. Dest-i sâkî şâh-ı gül mey-hâreler bülbülleri

 Bezm-i bâde bi’llâh ey dil sahn-ı gülşendür baŋa

 Dôstlardur düşmenüm ta’ne iderler hâlüme

 ‘Işk ile tâ âşinâyam dôst düşmendür baŋa

5. Cân u ten terk eyledüm cânâna kıldum cânı ten

 Sanma NEHCÎ vasla mâni’ cân ile tendür baŋa

Üzeyir ASLAN, BESNİLİ NEHCÎ DEDE (1616-1680?) ve DİVANI, T. C. KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI KÜTÜPHANELER VE YAYIMLAR GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 3372, ANKARA 2012

BESNİLİ NEHCİ DEDE KİMDİR