Senin evin bu gece nûr tuttu

Senin evin bu gece nûr tuttu
Anın-çün kim içinde ay düştü
 
Karanı kalmaya anda, ki bu ay
Karanıyı nur ile taşra itti
 
Ev aydından dolıcak belli olur
Kim uğru evde kaldı, yoksa gitti?
 
Ev aydından bu gece öyle doldu
Kişi göden değildi, vardı yitti
 
Ne yağmurdur ki yağdı can üzerne
Ki candan bin gülef, bin bağ bitti
 
Ne gevher oldu bu bir damla cânım
Ki yüz bin deniz ana girdi battı
 
Bana sorma “Niçün esrik olursun?”
Bunu gör sen, ne süçü beni tuttu?
 
Acâibe kalurven ol Çalap’tan
İki cânı nite birbirne kattı?
 
İki ya kaşlarından bir soraydım
Kara gözün bana ne oklar attı
 
Yüreğimde ne tatlı aşkın odu!
Yüreğim od bigi yandıydı tüttü
 
Veled bâzâr etti kendi birle
Seni aldı, cihânı verdi, sattı

Mefâîlün mefâîlün feûlün

Yakup Şafak ,Mevlâna ve Sultan Veled’in Türkçe Şiirleri , Konya, 2008, Bşh.Bld.Yay.

Sultan Veled Hayatı ve Şiirleri 13. yy

Sultan Veled ve Rebâbname Mesnevis