Ser-i Mecnun’da fikr-i kâkül-i Leylî karâr itmez

Ser-i Mecnun’da fikr-i kâkül-i Leylî karâr itmez

O viran âşiyâna mürg-i devlet i’tibâr itmez

O rütbe tîz-revdür kim gönül sahrâ-yı kesretde

Gubâr-ı payını çeşm-i havaya aşikâr itmez

Gönül mahv-ı vücûd itmek diler Kaf-ı kanâatde

Per-i Anka-yı meşhûrı çeleng-i iştihar itmez

Görürse tâli’-i menhusuma bir sâat-ı mes’ûd

Felek tahvîl-i suret eyleyüp leyi ü nehâr itmez

Güşâd-ı gonce-i maksûdumı sezse bu gül-şende

O yıl gerdun kemâl-i reşk ü hıkdından bahar itmez

Rakibin alma gönlin bu dil-i şeh-bâzı sayd eyle

Olur olmaz kelâğ u zağı Anka’lar şikâr itmez

Nesîm-i işveden sen de kırıl ey nahl-i bâğ-ı nâz

Olup işkeste-hâtır sanma âşık inkisar itmez

Merâhum ma’deni der-gâh-ı Mevlânâ’dur ey İzzet

Bilen diğer kapuya cevher-i eşkin nisâr itmez

Günümüz Türkçesiyle:

1-Gönül kanaatin Kaf (dağında) vücudunu yok etmeyi diler, ünlü Anka (kuşunun) kanadını şöhret çelengi yapmaz.

2-Mecnun’un kafasında, Leyla’nın kâkülünün düşüncesi yerleşmez, (çünkü) o yıkık yuvaya devlet kuşu itibar etmez.

3-Gönül kesret (çokluk) çölünde o kadar hızlı yürür ki, ayağının tozunu havanın gözüne belli etmez.

4-Felek, uğursuz talihime mutlu bir saat görürse, dönüş biçimini değiştirip gece ve gunduz yapmaz.

5-Felek, bu gül bahçesinde dilek goncamın açıldığını sezse, o yıl kıskançlığının ve kininin şiddetinden bahar yapmaz.

6-Rakibin gönlünü alma, bu şahbaz gönlü avla, (çünkü) olur olmaz kuzgun ve kargayı Anka’lar avlamaz.

7-Ey naz bahçesinin fidanı, sen de işve rüzgârından kırıl, âşıkın gönlü kırılınca beddua etmez sanma.

8-Ey İzzet, rahat ocağım Mevlânâ’nın dergâhıdır, (bunu) bilen başka kapıya gözyaşı cevherini saçmaz.

Keçecizade İzzet Molla 

Mihnet Keşan