Osmanlıca yazılışı: seyyâre  : سياره

Seyyâre Sözcüğünün Kökeni

Seyyâre, Arapça kökenlidir ve gezen, gezici anlamları ile alakadar sözcükler türetilen  “ syr “ ( sülasi üçlü kökünden gelen bir sözcüktür.  Sayyāra(t) سيّارة “gezgin (şey, yıldız), planet” [1]

Seyyare, Arapça sāra سَارَ “yürüdü, gezdi, yol aldı” fiilinin faˁˁāla(t) vezninde meslek adıdır.[2]  Seyir, seyyar,  gezinme anlamına gelen seyran, postacı ulak anlamındaki sayri, Arapça “syr “ kökünden gelir.

Seyyare Nedir Sözlük Anlamları

Seyyare sözcüğü veya seyyar sözcüğü sözlüklerde “Gezegen. Bir yerde durmayıp yer değiştiren. Güneş etrafında dolaşan gezegen. Kervan, kafile , araba “ şekillerinde tarif edilir.

Seb'a-i seyyâre: Yedi gezegen ( bkz SEB'A-I SEYYARE NEDIR YEDI GEZEGEN )

Seyr, seyran , seyyare karşımıza sık sık çıkan sözcükler olmaktadır. Seyyare sözcüğü gezegen anlamı ile kullanılınca talih, baht, şans, kader vb işin içine girer. Dolayısı ile seyyara, burçlar, felekler, yıldızlar, arş, vb ile ilgili olarak kullanılır.

Hınk-ı gerdûn-gerd ile seyyâre-veş seyr eylesen

Devlet ii baht u şeref önünce olur peyk-i râlı   Karamanlı Nizamî

Çerh-i feleğin sa'dîne vü nahsine lânet

Kevkeblerinin sâbit- i seyyâruna hem yuf   Rûhî

Hulledallâh ki ol husrev-i seyyâre-‘abîd

Bir seher tâc-ı zer-endûdı geyüp şevketle

Taht-ı zerrîne cülûs etdi misâl-i hurşîd

Burc-ı hurşîd-i cihân-tâb idi gûyâ ol taht BEYÂNÎ - Enfî Ahmed Efendi

Yine seyr iyledi seyyāre yılduz

Kamer toğdı giçeyi kıldı gündü

KAYNAKÇA 

[1]https://www.etimolojiturkce.com/kelime/seyyare

[2]https://www.nisanyansozluk.com/kelime/seyyare