Süleymân u Cem ol dehre çü vardur ol leb-i la’lüŋ

Peyâm-ı vasl-ı yâr u bûy-ı zülf-i dil-güşâ sende

 Bırakduŋ ‘âleme biŋ şûr u gavgâ ey sabâ sen de

 Hemân ben aglayam sen açılup gül bezm ola gülşen

 Dil-i şûrîde bende çün bu hüsn-i pür-safâ sende

3. Kemâl-i hüsn ile mümtâz-ı ‘âlem şâh-ı hûbânsın

 Nedür bu cezbe-i dil-keş bu ân-ı hüş-rubâ sende

 Süleymân u Cem ol dehre çü vardur ol leb-i la’lüŋ

 Nigîn-i hükm-i ‘âlem-gîr ü câm-ı cân-fezâ sende

5. Kelâmuŋdan mahabbet şemm ider erbâb-ı dil NEHCÎ

 Nedür bu hüsn-i ta’bîr ü nedür bu hoş edâ sende

Üzeyir ASLAN, BESNİLİ NEHCÎ DEDE (1616-1680?) ve DİVANI, T. C. KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI KÜTÜPHANELER VE YAYIMLAR GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 3372, ANKARA 2012

BESNİLİ NEHCİ DEDE KİMDİR