Tarasa zülfün gönüller yine çün bârân yağar
Söylese şîrîn lebünden söz yerine cân yağar

 

Ağladuğum zülfünü yüzüne saldıkça bu kim
Ay başında çün bulutlar aynaya bâran yağar.

 

Lâle haddün bigi gülsem ey kemân ebrû ne ta’n
Tîr-i gamzenden dile bârân-sıfât peykân yağar

 

Cam-ı mey sun sâkiya itme günehden ihtiraz
Devr-i güldür yire gökden rahmet-i rahman yağar

 

Gördüğünce yâr yanında rakîbi Adnî’ nün
Kakıduğından dilinden âteş-i sûzân yağar.