Evimden uzakta, annemden uzak;
Kimsesiz kalmışım yâd ellerinde.
Bir vefa ararım kalbe dolacak
Gurbetin yabancı güzellerinde.

Tuna’nın üstünde güneş batarken
Sevgili yurdumu andırır bana.
Bir hayal isterim Boğaziçi’nden
Bakarım "İstanbul!" diye her yana.

İstanbul! Ey sedef mehtaplarından
Hülya gözlerime ilk ışık veren!
Buranın ufkunda yanıp tozlanan
En munis renge de biganeyim ben.

Ah, orda renklerin -sark güneş ile
Naz eden- sihirbaz ahengi vardır.
Bu aksam yurdumu andırsa bile
Ah, orda akşamın bin rengi vardır.