Victor Hugo Hayatı Edebi Yönü Eserleri
Victor Marie Hugo ( d.26 Şubat 1802, Besançon – ö.22 Mayıs 1885, Paris) Romantizm akımının ve Fransız edebiyatının en önemli şair, romancı ve oyun yazarlarından biridir.
Dünya edebiyatının en meşhur romancılarından birisi, dram türünün teorisyeni, Romantizm akımının manifestonu kaleme alan edibi, Dünya tarihinde en görkemli cenaze töreni ile gömülen; şairi, tiyatro eseri yazarı ve romancısı olmaktadır.
HAYATI
Babası generalliğe kadar yükselen Joseph Leopold Sigisbert Hugo’dur[1]. Anne adı ise Sophie Trebuchet’tir. Ailenin üçüncü oğlu olan Hugo, 1802'de Besançon'da doğmuş babasının subaylığı müddetince, babasının görev yerlerine göre ailesi ile birlikte sık sık taşınmışlardı. .
Çocukluk yıllarında bir ara “Napoli'ye gitmişler, Alpler'den geçmişler, Roma'da da kalmışlardı. 5 yaşında olmasına rağmen 6 ay süren bu geziyi her zaman aklında tuttu.” [2] Babası ve annesi ile birlikte İspanya’da bulunmuş, oraları da görmüştü. Ancak 1803 yılında annesi Sophie ile babasının arası biraz açılmış annesi ile birlikte Paris’te kalmaya başlamışlardı. Böylece eğitim yıllarında Paris’te yaşamıştı. Liseye kadarki eğitimini Paris’te tamamlayan Hugo, Paris'teki hukuk fakültesinden de mezun oldu. Üniversite yıllarında maddi yönden zorluk çekmişti. Bu yoksunluk yıllarını Sefiller adlı romanında malzeme olarak kullanacaktı.
Katolik bir kadın olan annesinin inançları ile büyüyen Hugo, krala bağlı siyasi bir ortam içinde büyüdü. İlk şiirleri ve yazılarında da krala bağlı siyasal görüşlere sahipti. Annesinin teşvikiyle Conservateur Litteraire' adlı bir dergi kurmuş, bu dergide Lamartine gibi romantizmin önde gelen sanatçıları ile ilgili yazılar yazmış, krala olan bağlığını da hep dile getirmişti. Onun bu siyasi görüşleri 1848 yılında Fransa'da ortaya çıkan Cumhuriyetçilerin devrimine kadar devam etmişti. 1848 yılından sonra Hugo, Katolik Kralcı yanlısı olmaktan vazgeçip başkaldırıp Cumhuriyetçiliği ve özgür düşünceyi savunan bir yazar olacaktı.
Hugo, edebiyat dünyasına şiirle giriş yapmış ilk şiiri 20 yaşındayken yayınlanmış krala bağlılığını da ifade eden bu şiir ile XVIII. Louis ona kraliyet maaşı bağlatmıştı. Krala bağlılığı 1848 yılına dek devam etti.
İlk gençlik yılarlında Adèle Foucher, adında bir kıza âşık olmuş ancak bu evliliğe annesi karşı çıkmıştı. Ancak gizlice nişanlandığı Adèle ile evlenmek için 1821 yılında annesinin ölmesini beklemişti. Cinselliğe ve kadınlara çok düşkün olan Hugo, Adele' ile nişanlı iken evli bir kadınla da ilişki yaşıyordu.
Adèle ve Victor Hugo'nun evliliğinden beş çocuk dünyaya geldi. İlk çocuğu doğumdan kısa bir süre sonra ölmüş, Adele adlı kızı 19 yaşında iken ölmüştü. Hugo, 19 yaşına gelen kızının ve damadının alabora olan bir gemide ölüğünü metresi ile bir cafede otururken öğrenecek, bu olaya çok üzülecek olan Hugo, bu ölüm ve kızı ile ilgili birçok şiirler yazacaktı. “En ünlü şiiri Demain, dès l'aube kızının mezarına yaptığı bir ziyareti anlatır.” [3]
İlk eserlerinden itibaren Romantizm akımı ve François-René de Chateaubriand'ın etkisinde olan Hugo’nun ilk romanları evliliğinden kısa bir müddet sonra yayınlandı.. İlk romanları çıkmaya başladıktan sonra Romantik akıma bağlı şair ve yazarların yaptığı toplantılara katılmaya başlamıştı. 1827 ‘de Cromwell ve meşhur önsözü yayımlanmıştı. [4] ( Bkz Wictor Hugo Cromwell Önsözü ve İçeriği) 1827'de yayınlanan dram türünün ilk örneği olan beş perdelik bu dramın önsözü de Romantik anlayışın bildirisi olarak kabul edilecek önemdeydi.
Yazar Cromwel'i yazdığında henüz 25 yaşındaydı. Bu oyun ile kralcı düşüncelerden vazgeçip cumhuriyetçi fikirlere yönelmeye başladığını da hissettirmiş oluyordu. Zaten annesinin ölümü üzerine maddi sıkıntılara girmiş, muhtemelen kralın maddi desteği de kesilmişti. Cromwel, halkın arasından yetişip taç giyen bir kraldı. Ancak Cromwell önsözü Cromwell adlı oyundan da önemli hale gelmiş, bu önsöz üç birlik kuralı ile oynanan tragedyalarının alternatifi olan drama türünün ortaya çıkışını ve romantizm anlayışının ilkelerini de ilan eden bir bildiri olarak dikkatleri çekmişti.[5]
1829 ‘da ilk ciddi kurmaca eseri ve romanı olan Bir İdam Mahkumunun Son Günü Le dernier jour dun condamné, adlı eserini takma bir ad ile yayımlatmıştı. [6] 1830'da, romantizmin ilk örneklerinden biri olan tıpkı Cromwel gibi tiyatroların üç perdelik olması zorunluluğunu ortadan kaldıran beş perdelik oyunu [7] Hernani adlı eserini yayınlandı. Bu oyun oldukça tesir yaratmış Klasizm’i savunanlar ile Romantizm yanlısı yenilikçi gençler arasında "Hernani Savaşı" denilen tartışmaları ortaya çıkarmıştı. ( bkz Hernani Hakkında Özet ve İnceleme VİCTOR HUGO)
Hernani adlı oyun annesinin ölümünden sonra babasından da yardım alamadığı için maddi yönden sıkıntı da olan Hugo’nun şöhret de kazanması ve maddi yönden rahatlamasını sağlamış oluyordu.
Hernani adlı eserin yarattığı isteklendirme ile bir yıl içinde kariyerinin en önemli diğer adımı olacak olan Notre Dame'nin Kamburu adlı eserini 1831’de yayınladı. Dünya edebiyatının başyapıtlarından biri olacak olan bu romanı Hugo’nun kariyerini en üst seviyeye çıkarmıştı. Notre Dame' Bu romanı ile bakımsız kaldığı için yıkılması düşünülen Notre Dame Katedrali'ne halkın ilgisini çekmiş, katedralin yıkılması yerine yeniden onarılmasına büyük katkı sağlamıştı. [8] ( bkz Notre Dame'nin Kamburu Victor Hugo Bölüm Bölüm Özeti)
1833'te Juliette Drouet adlı bir kadınla evlilik dışı bir ilişkiye başlamıştı. 1883'te ölene kadar da bu kadına bağlı kaldığı halde başka kadınlarla da ilişkiler kurmuştu. 1841'de Fransız Akademisi'ne seçildi.1845'te Lordlar Kamarası'na aday gösterilmişti. Lordlar kamarasında iken eşi Adele ve Juliette Droue adlı metresi ile birlikteliğini devam ettirirken de sekiz yıl yasak ilişki yaşadığı bir başka kadınla zina ederken yakalandı. Kendisi Lordlar Kamarası üyesi olduğu için hapse girmemiş ancak o kadın bir kaç ay hapishanede kalmıştı.
1848 Devrimi ile Kurucu Meclis üyesi oldu. Paris milletvekili olarak da seçilmişti. [9]Bu yıllarda cumhurbaşkanı adayı gösterilecek kadar ciddi bir şöhret kazanmış Sefiller adlı başyapıtına da bu yıllarda başlamıştı.[10] Ancak bu romana çalkantılı bir dönemde başlamıştı. O nedenle uzun süre bitirmeyi beklemişti.
1851’de III. Napolyon’un askerî bir darbe yapmış, Hugo, seçimlerde Louis Napolyon’u desteklemiş ama onun ile ters düşünce Paris’ten kaçmak zorunda kalmıştı. Fransa'dan ayrılarak kısa bir süre Brüksel'e geçti ancak bir yıl sonra İngilizlere sığındı.
1852'den 1855'e kadar Jersey'de yaşamıştı. 1855'te Guernsey'e taşındı ve orada 15 yıl kaldı.
III. Napolyon 1859'da genel af ilan etmiş ama yine de sürgünde kalmayı tercih etmişti. [11] Bu yıllarda çok önceden başladığı “Les Misérables” Sefiller adlı romanı üzerinde yoğunlaşmak fırsatını da bulmuştu. Biyografi yazarı David Bellos ‘e göre Hugo, Sefiller’in yayıncısından, 300.000 Frankın (yaklaşık 3 milyon sterlin) telif ücreti almıştı. Ancak kazandığı paraların bir kısmını ölünce fakirlere bırakacaktı.
1868'de karısı Adèle ölmüş, 1871'de ve 1873'te iki oğlunu da kaybetmişti. Fransa-Prusya Savaşı sonrasında III. Napolyon iktidardan çekilince Hugo da 1871'de Paris'e geri dönmüştü.
Ancak Paris Kuşatması'ndan sonra tekrar Guernsey'e taşınıp 1872 ve 1873 arası yine orada kalmıştı. 1878'de beyin tıkanıklığı ile muzdarip olmuş, hafif bir felç geçirmişti.
80. doğum günü ülke çapında kutlandı “1881'de, 80. yaşına girmesini kutlamak için ulusal bir tatil ilan edildi, tüm okul cezaları kaldırıldı ve Hugo, ön kapısının önünden geçen 600.000 kişilik bir topluluğa oturup el salladı.” [12]Avenue d'Eylau'da birkaç yıl daha yaşadı. Sadık yoldaşı Juliette'in ölümünden iki yıl sonra, 22 Mayıs 1885'te 83 yaşında iken zatürreeden hayata veda etmişti. Cenaze törenine iki milyondan fazla insan katılmış, [13]ulusal bir cenaze töreniyle Zafer Takı'ndan gömüleceği Panthéon'e kadar götürülüp oraya defnedilmişti. [14]
Hugoı’nun vasiyeti ise şu şekildeydi. "Fakirlere 50.000 frank bırakıyorum. Mezarlığa onlara mahsus cenaze aracı ile nakledilmek istiyorum. Hiçbir kilisenin benim için ayin yapmasını istemiyorum. Bütün ruhlardan benim için dua etmelerini rica ediyorum.Tanrı'ya inanıyorum."
Eserleri Oyunlar
Cromwell (1827)
Amy Robsart (1828)
Hernani (1830; Hernani)
Marion de Lorme (1831; Marion de Lorme)
Le roi s'amuse (1832; Kral Eğleniyor)
Lucrèce Borgia (1833)
Marie Tudor (1833)
Angelo, tyran de Padoue (1835; Padova Tiranı Angelo)
Ruy Blas (1838; Ruy Blas)
Les Burgraves (1843; Derebeyler)
Théâtre en liberté (1886; Özgürlükte Tiyatro)
La Esmeralda (Victor Hugo'nun kendi yazdığı bir operanın tek librettosu) (1836)
ROMANLARI
İzlandalı Hans ( Han d'Islande - kısa roman - 1820, roman - 1823, 1833')
Bug-Jargal (kısa öykü – 1820, roman – 1826)
Bir İdam Mahkûmun Son Günleri ( Le Dernier jour d'un condamné - 1829)
Notre-Dame'ın Kamburu ( 1831, kesin kısaltılmamış baskı: 1832)
Claude Gueux (1834) - Sefiller'in prototipi
Yoksul İnsanlar (1854) - La Légende des siècles'de yer alan kısa öykü, )
Sefiller (1862) -
Deniz Emekçileri ( Les Travailleurs de la Mer – 1866)
Gülen Adam ( L'Homme qui rit – 1869)
Doksan Üç (Quatrevingt-treize - 1874)[15]
KAYNAKÇA
[1] https://www.britannica.com/biography/Victor-Hugo
[2] https://tr.wikipedia.org/wiki/Victor_Hugo
[3] https://tr.wikipedia.org/wiki/Victor_Hugo
[4] https://edebiyatvesanatakademisi.com/post/victor-hugo-nun-cromwell-i-hakkinda-bilgiler-konu-ozet-inceleme/110331
[5] :www.britannica.com/topic/Cromwell-by-Hugo&prev=search
[6] https://edebiyatvesanatakademisi.com/post/bir-idam-mahkumunun-son-gunu-hakkinda-ozet-inceleme-victor-hugo/110194
[7] https://edebiyatvesanatakademisi.com/post/hernani-hakkinda-ozet-ve-inceleme-victor-hugo/110310
[8] https://edebiyatvesanatakademisi.com/post/notre-dame-in-kamburu-ozet-ve-inceleme-victor-hugo/83769
[9] www.britannica.com/topic/Cromwell-by-Hugo&prev=search
[10] https://edebiyatvesanatakademisi.com/post/sefiller-hakkinda-konu-ozet-inceleme-victor-hugo/103535
[11] https://en.wikipedia.org/wiki/Victor_Hugo
[12] https://www.theguardian.com/books/booksblog/2018/dec/30/party-tricks-and-naked-writing-the-eccentric-life-of-victor-hugo
[13] https://fransizgastesi.com/2024/02/victor-hugo-ve-sanat/
[14] https://fransizgastesi.com/2024/02/victor-hugo-ve-sanat/
[15] https://en.wikipedia.org/wiki/Victor_Hugo
