Yazıda “Orhan Hançerlioğlu ’nun  hakkında bilgiler, eserlerinin ana fikri,  kahramanları,  “ nin  “hayatı, “, diğer hikaye ve romanları, eserlerden alıntılar yer alır. Orhan Hançerlioğlu ’nun   Eserleri ve edebi kişiliği, eserleri hakkında yorumlar, aldığı ödüller,  tiyatro yazarlığı, eğitimi, öğretimi, ailesi,  Orhan Hançerlioğlu ’nun anlatım tekniği, yazarın bakış açısı, , çevrildiği diller, eserin basım yılı, basım hikâyesi, yazar ve eseri arasındaki, eserle yazarın biyografisi arasındaki alakalar incelenmiştir.

 

 

 

Orhan Hançerlioğlu ’nun 1957 yılında  yayınlanan bu romanı  aslında uzun bir hikâye gibidir.  “İnsan olmanın erdemine vurgu yapan roman, en zor koşullarda bile bireyin ufkunda beliren yaşama sevinci ve umudun yeşermesi konusunda  yazılmıştır. [1]Roman,  büyük kentlerde yaşayan, büyük mevkilerde olsalar bile kentlerin insanlara dayattığı monoton yaşam tarzının  insanlarda yarattığı içsel sıkıntıları  dile getirmeye çalışmaktadır.

 

Türkiye Büyük Mason Mahfili’nin büyük üstat olan  1966-1968; Türkiye Süprem Konseyinin grand komandörü olan Orhan Hançerlioğlu  bu romanını [2] farklı bir teknikle yazmış;  eserinde Tevrat’tan Allah’ın dünyayı yarattığı 7 günle ilgili bölümlerden alıntılar da yaparak bu romanını yazmıştır.  

 

Tevrat’tan yaptığı bu alıntıların altında  bölümler hâlinde bir insanın 7 günlük hayatı anlatılmaktadır. Tevrat’a göre Tanrı, evreni ve üzerinde yaşayan canlıları yedi günde yaratmış,  Romanın kahramanı  olan Ömer de yaşamını yedi günde değiştirmiştir.

Eser MEB  Yüz Temel Eser Listesi içindedir. MEB  bu eseri okurlara, öğrenci ve öğretmenlere okunması gereken yüz eser olarak tavsiye etmiştir.

 

 

 

 

Ömer,  bir bankada genel müdür olarak çalışmaktadır.. Bir gün,  müsteşar onu odasına çağırır ve bakana verilmesi gereken evraklarla ilgili  sorular sorarken çok asabi davranmış ve Ömer’in gururunu kıran sözler sarf etmiştir. Aşağılanmaya dayanmayan Ömer,  müsteşarın suratına üst üste yumruklar indirip Müsteşarın yüzü gözünü kan içinde bırakmıştır.  Ömer, odasına gider. Odasından silahını ve banka cüzdanını alıp İstanbul’a gitmeye  karar verir. Uçakta bir yer ayırtır. Daha sonra hızla binadan çıkar. Ömer çıkarken binadaki tüm çalışanlar  ona duydukları saygıdan ötürü  ayağa kalkmışlardır.  Ömer,  odacı Hasan’a yüklü bir bahşiş verip  iş yerine veda eder.

 

Uçağa bindiğinde geçmişini düşünmeye başlamıştır.  Çok iyi bir mevkii, bir karısı, iki çocuğu olduğu halde bu şekilde yaşamaktan  her gün 7:30 da işe gitmekten ve aynı işleri yapmaktan usanmıştır. Yıllardır boyun eğdiği bu kurallardan kurtulmak, , sonra da yapabileceği her şeyi yapmış olarak ölüme doğru yürümek ister. Hayatının anlamı olmadığından kendini öldürmeye karar vermiştir.

 

Yanında çok az bir para  hesabında ise  onu idare edebilecek bir miktar parası  vardır. Çocukluğunun, gençliğinin, üniversite hayatının geçtiği İstanbul’a gittiği için mutludur. Onu kimse orada bulamayacaktır. Çünkü on yıldan beri ilk kez İstanbul’a gitmektedir.

 

Daha birkaç saat önce, Yenişehir’deki evinde  eşi Rezzan’ın yanından kalkmış, Fatma’nın getirdiği sıcak suyla tras olmuş, yatak odasına girmiş, gardırobun kapağını açarken  karısı uyanmış, homurdanmaya başlamıştır. Ortaokula giden on üç yaşındaki oğlu Işık, ne bulursa atıştırırken, Lisedeki  kızı Sevgi  babasına çaktırmadan pencereden sevgilisini beklemektedir. Bir kaç saat öncesine kadar  Sevgi’nin aşkından çok oğlunun göbeğine canı sıkılarak evden ayrılmıştır.  Bakanlığa  yürümüş, yirmi dört yıl hiç aksatmadan gittiği işine gelmiştir. . 43 yaşında ve kendini genç hissederken emekliliğine dahi bir yıl kalmışken  müsteşara yumruk vurmuş ve uçağa binmiştir. Şimdi  ise  uçakta ve  bulutların üzerinde yükselmektedir.

Sirkeci’den küçük ve pis bir otele  gider. Kimlik soran otel kâtibine, kimliğini unuttuğunu söyleyip, odacısının ismi Hasan Tükenmez adını yazdırır. Gidip bir oda kiralar.

Artık yedi buçukta yatağından kalkmamak, karısının azarlarını dinlememek, kızının sevgililerini düşünmemek, oğlunun göbeğiyle uğraşmamak, , en sıcak günlerde bile kravat takmak zorunda kalmamak,  yıllarca aynı kahvaltıyı edip aynı saatte aynı yollardan geçerek aynı daireye gitmemek istemektedir.

Maaşların artırılıp arttırılmayacağından başka konuşacak sözleri olmayan arkadaşlarından bıkmıştır. Bir budalaya budalalığını, bir aptala aptallığını, bir ahlaksıza ahlaksızlığını söylemeden  yaşamak artık çok zor gelmektedir. Ölüm onu” bütün tiksintilerinden kurtaracak tek yoldur.

Ömer orta halli bir ailenin üç çocuğundan biridir. Babası genç yaşta emekliye ayrılmış bir memur iken Fatih’te küçük bir dükkânda arzuhalcilik yapmıştır.  Lisenin son sınıfında bir kız sevmiş,  o kızla el ele, dudak dudağa   aylarca gezmişler sevgilisi Gönül’e evlenmek sözü vermişti.

Silahı alnına dayar, kendini vuracakken uyumaya karar verir. Ertesi sabah, garson Necmettin’in sesi ile uyanır. Onun getirdiği yemeklerden yerken  hayatın yaşanmaya değer olduğunu düşünmeye başlamıştır. . Eğer kendini öldürürse, bu intiharının ailesi ve iş yerindekiler tarafından nasıl karşılanacağını düşünür.  Herkes İyi bir işi, ailesi olan birinin kendini öldürmesine çok şaşıracak ve onun deli olduğuna karar vereceklerdir.

 

Ertesi gün, Ömer birkaç günlük sakalla ve gözleri iyice çökmüş hâlde dışarı çıkar. Son günlerini içinden geldiği gibi yaşamak istemektedir. Bir kahveye giderek gazetelere göz atmaya başlar. Gazetede kendi resmini ve kayıp ilanını görür.  Ama bu resim onun gençlik yıllarında çekilmiş bir resmidir ve o yüzden onu kimsenin tanıması ihtimali yoktur.

Bankadaki parasını çekip aklına geldiği gibi harcadıktan sonra kendini öldürmeye karar vermiştir.  Bankaya giderek v tüm parasını çekmek istediğini söyler. Fakat onu burada asla ummayacağı  bir sürpriz beklemektedir. . Bankadaki bayan memur yıllar önceki sevdiği kız Gönüldür. Gönül, ona hiç yüz vermemiştir. Çünkü Ömer, askere gitmeden önce ona  evlilik sözü vermiş fakat geldikten sonra Rezzan’la evlenmiştir.. Ömer, oradan ayrılırken Gönül’ü tekrar kazanmak isteğini hissetmiştir.

Oteline geri dönmüş  oradan ayrılarak Tarlabaşı’ndaki bir pansiyona yerleşmiştir.  Gönülle “Niçin evlenmemişlerdi?  Bu uzun bir hikâyeydi.  Üniversiteyi bitirince yedek subaylıkla Anadolu’ya  gitmiş Gönül onu beklerken yeni yaşam düzeninde  tanıdığı albayının kızıyla evlenmiş, bir daha da  İstanbul’a dönmemişti. Generalliğe yükselen, kayınbabasının yardımıyla Bakanlıkta bir şube müdürlüğüne geçmiş, Genel Müdürlüğe kadar çıkmıştı.

 

Odasında kendini öldürmeyi tasarlarken  pansiyonun sahibi olan yaşlı kadın  durumu fark etmiş ve hiçbir şeyin ölmeye değmeyeceğini anlatarak onu hayata döndürmüştür.   Ömer, kadından Gönül’e bir mektup götürmesini rica eder. Kadın, Gönül’e  bu mektubu  götürmüştür. Mektupta, “Ölmeden önce seni görmek istiyorum.”  Diye yazmaktadır.

Gönül,  ertesi gün Ömer’in yanına gelir. Gönül, ona bir ev bulacağını söyleyerek, ertesi akşam onu evlerine davet eder. Annesiyle oturmaktadır, hiç evlenmemiştir. Bu söz Ömer’in içini sevinçle doldurur, o gece heyecandan uyuyamaz.

Ömer ertesi gün  Gönül’ün evine gider. Gönül yemek hazırlarken onun odasında yıllar önce Gönül’e yazdığı aşk mektuplarını görür ve okur. Eski anıları canlanır. Geçmişte Gönül’ü o kadar sevdiği hâlde nasıl olup da bu kadar yıl onu unuttuğuna şaşırır. Geceyi Gönül’ün evinde geçirir. Artık  mutludur.

 

Ankara’dan ayrıldığı 7. gün Ömer kendini öldürmek istediği silahını satar ve Gönül’ün mahallesinde bir iş yeri kiralar. Artık yepyeni bir hayata başlamıştır ve hayatın yaşanmaya değer olduğunu düşünmektedir. Ankara’daki tekdüze haya­tından ve ailesinden uzakta Gönül’le dünyaya başka gözlerle bakmaya başlamıştır.

 

---