Mefâ’ îlün mefâ’ îlün mefâ’ îlün mefâ’ îlün
Bahâr eyyâmı geldi tâze ‘ âşıklık zamânıdur
Sular cûş itdügi demdür bulanıklık zamânıdur
Çemende su gibi sûfî şarâb içmek gerek şimdi
Behey sûfî bu mevsimler ne ayıklık zamânıdur
Müdâm içen münâfıkdur dimiş minberde bir vâ’ iz
Ne çâre hey müselmânlar münâfıklık zamânıdur
Açılsun göñlümüz sâkî kadeh şun var ise bâkî
Temâşâ eyle âfâkı çü açıklık zamânıdur
Senüñ nazm-ı ciger-sûzuñ tutupdur dehri ey Bâkî
Gözin açsun kamu şâ ’ ir uyanıklık zamânıdur