BİR SELVİ GÖLGESİ

BİR SELVİ GÖLGESİ

Ruhumu bu çarmıha kendi elimle gerdim:

Bir nebi ızdırabı kaynıyor her yerimde.

Ölüm, siyah bir tütsü yakıyor gözlerimde;

Ağladığım her nefesi son nefes gibi verdim!

Neşeler, ihtiraslar, arzular, artık gidin:

Kahkahalar içimde kaynayan birer zakkum

Işıklar, gözlerime serpilen bir avuç kum!

Bir selvinin gölgesi: son cenneti ümidin…

Bir selvinin gölgesi: kırk yılın son emeli,

Son hıçkırık bu selvi gölgesinde dinecek;

Son damla yaş bu selvi gölgesine sinecek

Alnımı okşayınca ölümün anne eli.

Yusuf Ziya Ortaç

( 1895 - 1967 )

 Yusuf Ziya Ortaç Hayatı Edebi Yönü

Binnaz

 Kaybolan Kelime