Bu gice kim dil olup gam-dîde cân endûh-gîn Vele-hu

Bu gice kim dil olup gam-dîde cân endûh-gîn

Vele-hu

Bu gice kim dil olup gam-dîde cân endûh-gîn

Göz iderdi girye cân nâle gönül âh u enîn

Dehr sarrâfı niçe dürr zeyn idüp sandukına

Gizledi koynunda bir berrak la’l-i âteşîn

Devşirüp pervâz-ı sîmîn-i livâ-yı zer-’alem

Zâhir oldı mehce-i meh râyet-i sultânleyin

Keştî-i devrân düşüp girdâb-ı bahr-ı zulmete

Bî-karâr olup dönerdi nitekim fülk-i zemîn

Hâlümi bilüp ‘abûsü’l-vech olmışdı recül

K’oldı ‘aksinden siyeh mir’ât-ı çarh-ı heftümîn

Kara boya gök çivîd idüp metâ’ın müşteri

Reng-zer dükkânına dönmişdi târ olup zemîn

Tîg-i Behrâm ile feth olup sevâd-ı mülk-i Şâm

Feth-i mülk-i zengibâr itdi şeh-i magrib-zemîn

Çeşme-i hayvân gibi zulmetde kalmışdı güneş

İrmemişdi ana Hızr-ı subh-ı İskender-leyin

Zühre saçın çözdi çeng-i nâleme dem-sâz olup

Raks ider idüp terâne yirine âh u enîn

Ben kara yazulunun hâlin ‘Utârid yazmada

Dökdi hayretden devât oldı siyeh çarh-ı berîn

Şeş-der-i gerdûnda âhum mâhı itmişdi kamer

Bulmayup bahtum gibi ol da küşâd oldı hazîn

Yûnus-ı hurşîdi benzer yutdı mihr-i âsumân

Çâhda Yûsuf gibi oldı yahûd mesned-nişîn

Kişt-zâr-ı mihnetüm kiştinde olmakdan zebûn

Düşdi sevrün ‘anberi âfâk oldı ‘anberîn

Mâtemüm şâm-ı mezelletde irüp gök ehline

Sünbülin idüp perîşân Sünbüle çözdi saçın

Da’vet idüp kevkeb-i bahtum musahhar itmege

Keffe-i Mîzân bahûre vezn iderdi müşk-i çîn

Gördi ki eşküm tolup fülk-i cihânı gark ider

Çekdi anı delv ile mellâh-ı gerdûn-ı berîn

Kavse nüh çenberde hallâc idügün bildürmege

Âh-ı âteş-nâk urdı sînesine tîr-i kîn

Niçe yıl ger Zühre dem-sâz u tarab-engîz ola

Görmeye şâdî yüzin bir dem dil-i endûh-gîn

Ger ‘Utârid safha-ı mâha şu’â’-ı mihr ile

Yazsa ta’vîz-i cünûn olmaz ‘ilâca dil karîn

Zemzem acırdı göreydi yaşımun şûr-âbesin

Nâlemi gûş eylese hannâne eylerdi hanîn

Geh sitâremden iderken isti’ânet âh idüp

Geh iderken istigâse çarhdan idüp enîn

Gün gibi berk urdı dilden nûr-ı hûrşîd-i yakîn

Tevbe idüp didüm innî lâ’uhibbü’l-âfilîn

Ka’r-ı deryâda semek cevv-i semâda mihr ü mâh

Gördüm olmış bende-i fermân-ber-i cân-âferîn

Her biri gûyâ-yı şükr ü her biri tesbîh-hân

Pür-sudâ’ mülk-i melek pür-gulgule kerrûbiyîn

İrdi hâtifden nidâ-yı hevl-nâk-ı cân-güdâz

K’ey zebûn-ı hâb-ı gaflet mübtelâ-yı ân u în

Fe’nzurû16 emrini te’kîd itmek içündür sahîh

İki oldugı vücûdunda bu çeşm-i hurde-bîn

Gûş-ı gülde penbedür jâle gider ey bâg-bân

Tâ seher irişe çarha subha-i müstagfirîn

Toldı ol dem gün gönülden tâli’ oldı mihr-i şevk

Burc-ı cânda togdı bu matla’ güneş gibi hemîn

Ey mekân-ı kevne zâtıyle şeref viren mekîn

V’ey tufeyl-i fıtrat-ı pâkün vücûd-ı ‘âlemîn

Bihterîn-i evvelîn ü mihterîn-i âhirîn

Pîş-vâ-yı enbiyâ vü muktedâ-yı mürselîn

Menşe’-i halk-ı şu’ûn u bâ’is-i tekvîn-i kevn

Asl-ı îcâd-ı zevât-ı kâyinât u kâyinîn

Nokta-i per-gâr-ı fıtrat merkez-i devr-i vücûd

Zübde-i kevn-i halâyık asl-ı halk u mâ vü tîn

Mirvaha-cünbân ser-i vaktün per-i kerrûbiyân

Perde-i halvet-serâyun târ-ı mûy-ı hûr-ı ‘în

Şâhidü’l-hâl kıbâlih ki âyet-i lâ-reybefih

Sûret-i tevkî’-i menşûrun hüden li’l-müttekîn

Kurbetün râhına sübhâne’llezi esrâ delîl

Âyet-i ‘azz u ‘alân âyât-ı Kur’ân-ı mübîn

Küntü kenzen genc-i mahfîdür ana sensin tılısm

Sırr-ı Levlâk-ı vücûd-ı pâkün olmışdur emîn

Şemme-i zülf-i siyâhun zerre-i şems-i ruhun

Hâyret-efzâ-yı dil-i her mû-şigâf u hurde-bîn

Efser-i zerdür nübüvvet dürretü’t-tâc ana sen

Hâtem olmışdur risâlet sen ana dürr-i semîn

Vahş-i tayra hâkim olduysa Süleymân-ı nebî

Emrinün mahkûmıdur rûhiyân-ı kerrûbîyîn

Peyk-i Cibrîl oldı sana ger Süleymân Hüdhüd’e

N’ola dirse fe’tinâ minhâ bi-sultânın mübîn

Mûm-veş mühr-i Süleymâna n’ola râm ise halk

Hâtem-i hatmîyyet olmışdur sana engüşterîn

Ger Süleymân Rabbı hebli mülkine sultân ise

Lî-ma’allah ün makâmına sen oldun câ-nişîn

N’ola olduysa Halîlu’llâha âteş gülsitân

Sen şefâ’atle idersin dûzahı huld-ı berîn

Bu nice câh u ‘uluvv olur bu ya nice huzû’

Gökdeki ‘arş-âşiyân yirdeki Bathâ-nişîn

Zîr-i na’lün oldıgıyle fahr idüp ‘arş-ı ‘azîm

Oldı mi’râcunda kem-pâye sipihr-i heftümîn

Bir zemânda olmadı sana olan tayy-ı mekân

Ol zemân ki lâ-mekân eyvânına oldun mekîn

Eyledün bî-dârluk hîninde bir anda sefer

Ol makâm-ı ünse ki yog idi anda ân u hîn

Olmadı pervâne Rûh-ı Kudsî bezm-i ünsüne

Âferîn ey mahrem-i hâs-ı ilâhî âferîn

Kellimînî yâ Humeyrâ âgâh olup sâkî-i vakt

Mest olurdı cür’a-i câmunla ehl-i bezm-i dîn

Geh Erihnî yâ Bilâ olup nesîm-i bâg-ı ins

Cân meşâmın bûy-ı ünsullâh iderdi ‘anberîn

Eskidüpdür niçe yüz bin mûze-i mâh-ı nevi

Yüz sürince işigün tozına eyyâm u sinîn

Nûr-ı şer’ün eyler irşâd-ı sırât-ı müstakîm

Yoksa kalurdı şeb-i küfr içre ‘âlem dâllîn

Hâr-keşdür bâr-gâh-ı hark-ı ‘Âden’de şütür

Mu’cizâtun hırmeninden âhû-yı Çîn hûşe-çîn

Mu’cizenle çûb nâlân u hasa tesbîh -hân

Kasvet ile kalb-i düşmen seng mi yâ âhenîn

Olmasa şehd-i şehâdetle sana ‘azbü’l-lisân

Olmak olur muydı hîç nahlün lu’âbı engübîn

Lâ-yenâmu kalbü sana devlet-i bî-dârdur

Çok nazar anlar niyâm-ı ‘aynıdan ‘ayn-el-yakîn

Zâglanmış tîg-i gamzen sürme-i mâ-zâg ile

Lâ-yenâm-ı kalbi ol tîge niyâm-ı ‘anberîn

Ceyş-i düşmenden ne gam hıfz içün a’dâdan seni

Çünki cünd-i lem-ferûhâ baglamışlardur kemîn

Hışm u kîn ebrû-yı müşkînüne salmadı girîh

Kimseye göstermedi sende gazab çîn-i cebîn

Derd-i küfre tîg-i şer’ün şerbet-i kattâldur

Dâ’-ı zenbe şerbet-i lutfun şifâ çün engübîn

Basdı bagrına vücûdun gevherin hatem gibi

Âsumân üzre tefevvuk itse yiridür zemîn

Gerd-i gird-i kûyun alnında hüveydâdur henüz

Tavf idüp kûyun sürer her şeb kapuna meh cebîn

Döndi reşkinden didi yâ leytenî küntü türâb

Sîneye çekdi zemîn çünki seni çarh-ı berîn

Âlünün ashâbunun evlâdunun ezvâcunun

Ruhuna bin bin tahiyyât u selâm u âferîn

El-bidâr u el-bidâr ey sırr-ı pâk-ı Ahmedi

El-gıyâs u el-gıyâs ey rûh-ı mu’ciz-âferîn

Âh eger mahşerde bizden olasın dâmen -keşân

V’ey eger reddün eli salarsa bize âsitîn

Gerçi ‘aybum bes buved ‘aczem ez ân sad-bâr bîş

‘Acz-i halimrâ niger ‘ayb u kusûr merâm-bîn

Ben kimüm ‘arz-ı niyâz idem yeter devlet bana

Cümle-i ‘âlemdenüm yâ Rahmeten-li’l-’âlemîn

Yâ Resûla’l-lâh vasiyyet itdün âlün ümmete

Didi anlardur size Kur’ân ile habl-ı metîn

Kendüm içün dimezem ben lîk çogı âlünün

Kâ’inât-ı cûda bulmaz yimege nân-ı cevîn

N’ola bî-dâd irse bana ehl-i ‘ilm ü şer’den

Kendi perrinden irer kartala tîr-i sehm-gîn

Bir çerâgın ehl-i beytinün söyindürmek diler

Bâd-ı zulmine penâh eyle şefâ’at dâmenin

Vir Resûlün hürmetine bana bu gamdan felâh

Hizb-i âle çün didün Kur’ân’da hizbü’l-müflihîn

Mekre âgâz eylediyse bana düşmen gadr idüp

Hakka saldum ben anı vallâhu hayrü’l-mâkerîn

‘Âşıka rahm it garîbündür yetimündür senün

Yâ Resûla’l-lâh kapuna geldi pür âh u enîn

Cevr-i gerdûndan ne pervâ mekr-i a’dâdan ne bâk

Himmet-i sultân-ı dehre hâlüm olursa karîn

Âsumân-ı dîn ü dünyâ kâm-rân-ı ‘adl u dâd

Tev’emân-ı feth ü nusret kahramân-ı mâ vü tîn

Ey penâh-ı ‘adl u dâd u merkez-i dünyâ vü dîn

Âsitânun kehf-i mazlûmîn emânü’l-hâifîn

Vasf-ı elkâb-ı cemîlündür emirü’l-mü’minîn

Na’t-ı ahlâk-ı cezîlündür imâmü’l-müslimîn

Nev-bahâr-ı ‘adl u dâdun nazreten li’n-nâzirîn

Çeşmesâr-ı lutf u cûdun lezzeten li’ş-şâribîn

Zıll-ı Hakk makbûl-i Hakk mümtâz-ı halk oldıguna

Bes degül midür bu hüsn-i hulk bürhân-ı mübîn

Gûş-ı çarha halka-i hükmün nişân-ı bendegî

Dâg-ı ihlâsun ruh-ı âfâka hâl-i ‘anberîn

Bulmaya harfine barmak komaga bir nokta ‘ayb

Nâme-i a’mâlüni yazan kirâm-ı kâtibîn

Cennet idüp dehri halkun halka ‘adlün çagırur

Hezihî cennâtü ‘adnin fe’dhulûha hâlidîn

Sâye-güster üstüne perr-i hümâ-yı lutf-ı Hak

Taht der- taht-ı tasarruf mülkdür zîr-i nigîn

Âsumân bustân-serâyun kehkeşândur cûy-ı âb

Verd-i nesrîn mihr ü mehdür anda encüm yâsemîn

Bûy-ı hulkun şemmesine hem-dem olsun bir nefes

Zemherîrün çillesinde çekmesün gül erba’în

Âyet-i İnnâ fetahnâ da elifler gibidür

Devletünde ser-firâz olmış durur a’lâm-ı dîn

Dâne-i hardalca gelmez kelle-i a’dâ ana

‘Askeründür tîg-i minkâr ile murg-i dâne-çîn

Nev-’arûs-ı saltanat tîg-i gazâ fermân-berün

Birisi mülk-i nikâh birisi mülk-i yemîn

Nüh sipihr ü çâr erkânı idinse nerd-bân

Çıkmaga evsâfun eyvânına ‘akl-ı hurde-bîn

Irmeye kim pâyesine kasr-ı kadr-i medhünün

Tis’a tis’in erba’a olursa farzâ erba’în

Kanda ben kanda niyâz-ı hazret-i şâh-ı cihân

Lîk ka’r-ı çehden olınur rasad çarh-ı berîn

Dilde sıdkun şöyle nakş itdüm ki didi her gören

Alışınca şöyle alışsa zemân ile zemîn

Saklarum cân gibi mihrün virmezem dünyâya ben

İşigün hakkı inan ki el-emînü bi’l-yemîn

Telh-kâm itdi beni ‘azl ile zehr-i kahr-ı dehr

Olsun ol milh-i ücâce şefkatün mâ-i ma’în

İrdi kış kılıc gibi mîh elde tîg-i âb-gûn

Döymeye âhen de olsa kalb hemçün âb-gîn

Hâliyâ irdi muharrem vakt-i mâtem devr-i gam

Tâzelendi köhne derdi âl-i hayrü’l-mürselîn

Hep muharremde ola gelmişdür ihsânun bana

N’ola mansıbla sevindürsen yine ey şâh-ı dîn

Herkesün bir mesnedi vü bir şefâ’at-hâhı var

Bendenün bâb-ı Muhammedle Hadîs’-i Erba’în

Eylerüm lutfundan istiftâ senün iftâ buyur

Sen dururken bî-kes-i evlâda kim olsun mu’în

Kime itsün iltica âl-i Nebi sen var iken

Dînine rükn-i rekîn ü şer’ine hısn-ı hasîn

Her şegâle Şîr-i Hak evlâdın itdirme zebûn

Ey ‘ata-yı Hak şikâristânına şîr-i garîn

Çün ezel dâr-ı na’im-i lutfun itdün bana câ

Andan ihrâc itme olur cennet ehli hâlidîn

Her ne ihsân ki ider âl-i resûle pâdişâh

Müntehâ-yı sidreden tahsîn okur Rûhü’l-emîn

Pâye-i devlet virür el herkese ammâ bana

Öpmege virmez elin sunar bir elsüz âsîtîn

Gerçi dirler söylenür devlet kazâ yanındadur

Kadı olaldan sürûra irmedi kalb-i hazîn

Râst oldugum bile çep bakup iden gûş-mâl

Biline şol dem ki ashâb-ı şimâl ile yemîn

Umarum olam harîm-i istikâmet mahremi

İrişüp Hakdan nidâ mümtâz olıcak mücrimîn

‘Âmile virilmesün devründe ‘âlim mansıbı

Bulsun eyyâmunda rıf’at ‘âlimîn ü ‘âmilîn

Himmetün feryâd-res olup olursa dest-gîr

Evc-i gerdûnda olam mihr-i münîre hem-nişîn

Saltanat sür dünyeler turdukca tur ol kâmurân

Kâm-bahş ol âle âl olsun kapunda kâm-bîn

Müstefîz ol rûh-ı Ahmedden müfîz ol âline

Bi’n-nebiyyi ve evlâdihi et-tayyibîn et-tâhirîn

 https://edebiyatvesanatakademisi.com/post/asik-celebi-hayati-ve-eserleri-16-yy/75596