Fâ’ ilâtün fâ’ ilâtün fâ’ ilâtün fâ’ ilün
Câm la’ lüñdür senüñ âyîne rûy-ı enverüñ
Adı var Câm-ı Cem ü Âyîne-i İskenderüñ
Kâh-ı hüsn-i yâre bak seyr it ham-ı ebrûsını
Adın añma tâk-ı Kisrâ ile kasr-ı Kayserüñ
Nûş iden câm-ı lebüñ ölmekden asla gam yimez
Kim humârı olmaz ey sâkî şarâb-ı Kevserüñ
Nâr-ı âhumdan hazer kıl ey sipihr-i pîre-zen
Tutışur bir gün sakın ol âsmânî çenberüñ
Bir içim su istedi hecrüñde Bâkî haste-dil
Virmedi kat’ â cevâb aña tayandı hançerüñ