Çin-i zülfün miske benzettüm hatasın bilmedüm
BİLMEDÜM -GAZEL
Çin-i zülfün miske benzettüm hatasın bilmedüm
key perişan söyledüm bu yüz karasun bilmedüm.
Ben kara toprağ idim can verdi buyundan saba,
hey ne can-perver kıyamet dil-rubasın bilmedüm.
Kad kıyamet,gamze afet,zülf fitne, hat bela,
ah kim ben hüsnünün bunca belasun bilmedüm.
Dün tabibe derd-i dilden bir deva sordum dedi:
gam yemeden özge bu derdin devasın bilmedüm.
Canıma bir merhaba sundı ezelde çeşm-i yar
şöyle mest oldum ki gayrun merhabasun bilmedüm.
Kaddi-dil-darın heva-darı değilse zülf-i yar
her kademde n'için öper hak-i pasın bilmedüm.
Kasdı hak etmek değilse ömrünü aşıkların,
ayağa n'için salar zülf-idü-tasın bilmedüm.
Ben keman-ı vaslını çekmek dilerdim dil-berin,
hecr hükm-endaz imiş tir-i kazasın bilmedüm.
Sidreye benzettiğim ayb etme cana kaddini,
k'anı benzetmekde bundan müntehasın bilmedüm.
Çün cihandan yeg bilir ma'şuk sırrın aşıkın,
pes neden dinler rakibin iftirasın bilmedüm.
Hak-i payın açtı dil çeşmim ki gördüm hüsnünü,
nice cevherdendir anun tutiyasın bilmedim.
Tarlan, Ali Nihat (hzl.) (1992). Ahmet Paşa Divanı. Ankara: Akçağ Yay. 211-212.
