Dâstân-ı Dil-sitânuñ Mebde’ vü Matla

Bu Dâstân-ı Dil-sitânuñ Mebde’ vü Matla‘ı ve Bu Efsâne-i

Pür-füsûn u Sa‘âdet-nümûnuñ Menşe’ vü Menba‘ıdur

 Söyle ey bülbül-i sühan-perdâz

K’açılur sözüñ ile perde-i râz

‘Âlemüñ sen de nükte-dânisen

Bülbül-i gül-şen-i ma‘ânîsen

Yeter ol ġonce gibi beste-dehen

Yine dem ur gül-i ma‘ânîden

Eyle ‘uşşâka nâleñi dem-sâz

Perde-i ‘aşkdan düzet bir sâz

İşidüp Zühre sâzuñ âhengin

Yerlere çala reşkile çengin

 Eyle gülden hikâyet-i rengîn

Şâd-mân olsun işiden ġam-gîn

Bülbül-i gül-sitân-ı efsâne

Böyle kılmış beyân-ı efsâne

Ki meger rûzgâr-ı mâzîde

Eltef ü eşref-i arâzîde

Ya‘nî Rûm içre var idi bir şâh

Lutf-ı tab‘ ile hurrem ü dil-hâh

Şâh-ı ferhunde-câh u ferruh-fâl

Nîk-rû nîk-hû vü nîk-hısâl

Cümle ef‘âli i‘tidâl üzre

Hüsn ü hulkı kamu kemâl üzre

Saf-tab‘ u latîf ü rûşen-rây

Dil-güşâ vü zarîf ü rûh-efzây

Bir şehen-şâh idi bülend-vakâr

Adına dirler idi Şâh Bahâr

Âb-ı ‘adliyle tâze rûy-ı cihân

Bâd-ı lutfıyla dehr misl-i cinân

Lutf u ihsân ü cûdile ma‘rûf

‘Adl ü insâf ü dâdile mevsûf

Hükmi âfâka yil gibi sârî

Emri her yirde su gibi cârî

‘Adl ü dâdı misâl-i bâd-ı seher

Eylemiş rûy-ı dehri tâze vü ter

Kimse devrinde eylemez zâr

Meger ancak hezâr-i gül-zârî

Kimse çekmez kimesneye hancer

Gül-şen içre meger ki Sûsen-i ter

Kimse urmaz kimesneye sûzen

Sîne-i Bülbül’e meger ki diken

Kapamaz kimse kimseden efser

Lâle tâcın meger ki bâd-ı seher

Sebzeden yir yüzinde ceyşi füzûn

Hadd ü ‘add ü şümârdan bîrûn

Berg ü bârına hadd ü ‘add yogıdı

Berg-i eşcârdan dahı çogıdı

Yogıdı ‘ayn-ı Nergis-i gül-zâr

Altun üsküflü kullarına şümâr

Biñ sileh-dârı nâr Sûsen-vâr

Cümle jengâr-pûş u hancer-dâr

Serv-i âzâde gibi bâlâ-ser

Kulı biñ ola sancaġını çeker

Hâr-veş tîz-rûy ü tîr-efgen

Nîze-dârı hezâr şîr-efgen

Nice biñ peyki var nesîm-âsâ

Her biri hem-çü ‘ömr ü tâc-rübâ

Burc-ı rif‘atde ahter-i tâbân

Dürc-i devletde gevher-i rahşân

Bâğ-ı ‘ömrinde bir gül açılmış

Hak’dan üstine feyz saçılmış

Bir oğul virmiş aña Hazret-i Hak

Gül gibi bâğ-ı ‘âleme revnak

Adı gül gerçi dahı ter-gonca

Bâğ-ı hüsn içre başlamış gunca

 (Gencay Zavotçu)

Kara Fazlı ve Gül ile Bülbül Mesnevisi