Mef’ ûlü fâ’ ilâtü mefâ’ îlü fâ’ ilün
Dil derdini gamuñla dil-efgâr olan bilür
Bimâr hâlini yine bîmâr olan bilür
Aşkuñ gamıyla sırrını eşk-i revânumuñ
Cûyâ-yı yâr u ‘ âşık-ı dîdâr olan bilür
Âsîb-i rüzgârı gül-istân-ı dehrde
Sen serv-i gül-’ izâra hevâdâr olan bilür
Cân acısını haste-i derd-i firâk olup
Dil-dâde-i nigâr-ı sitemkâr olan bilür
Sevdâ-yı zülf-i yâr ile Bâkî ne çekdügin
Bend-i kemend-i ‘ aşka giriftâr olan bilür