Dil ne mihnetden kaçar hergiz ne gamdan incinür
Fâ’ ilâtün fâ’ ilâtün fâ’ ilâtün fâ’ ilün
Dil ne mihnetden kaçar hergiz ne gamdan incinür
Hecr elinden çekdügi cevr ü sitemden incinür
Katlüme engüşt-i yâr itsün işaret gam degül
Kangı nâ-dândur o kim hükm-i kalemden incinür
Olsa kahruñla mukayyed lutfıdur ihsânıdur
Yâr eger incinse de mahz-ı keremden incinür
Kâmeti servin nem-i eşküm ser-efrâz eyledi
N’oldı ol nâzük-nihâle şimdi nemden incinür
Gözlerüm yaşını sûfî istemez yem kıldugum
Görmedüm bir böyle hâr ‘ âlemde yemden incinür
Hûn-ı eşküm bir zamân âlûde kıldı işigin
Baña dil-ber Bâkıyâ dahı o demden incinür
Mihnet: eziyet
hergiz : asla
Hecr: hicr, ayrılık üzüntüsü
cevr : eziyet
engüşt: dinlesin kulak versin
Kangı: hangi
nâdan : deli ,
mukayyed: sağlam
mahz. sadece
kerem: ihsan eden bağışlayan, büyük ulu
kamet: boy
nem-ü eşk: göz yaşı
ser-efrâz : başını kaldıran
nazük ü nihal : taze fidan - sevgili-
har: diken, eşek, ateş ,
hun - u eşk. kan dolu göz yaşı
alude: bulaşık
