Dilberâ derdime derman senden özge kimse yoh

Dilberâ, derdime derman senden özge kimse yoh,[1]

Hem dahi könlümde derman, senden özge kimse yoh.

Hicr evinde men kiminle hemdem oldum, ey senem,

Könlümün şehrinde mehman, senden özge kimse yoh.

Hızr tek zülmetde galdım, bir meded gıl tanrıçün,

Teşne üçün abi-heyvân senden özge kimse yoh.

Her ne kim, hökm eylesen, eyle mene ey şehriyâr,

Könlümün tehtinde sultân senden özge kimse yoh.

Bu Hatâyi hestenin vergil müradın, ya ilâh

Kim, mene lütf ile ehsân senden özge kimse yoh.

Şah İsmail Hatâyi (Hatâyi Külliyatı).

file:///C:/Users/USER/Downloads/133-(1-2)Tebriz_Ashiqliq_Geleneghi_Ve_Ashiq_Edebiyati_(Nabi_Kobotarian)_(Adana-2008).pdf

 Şah İsmail Hatai Edebi Kişiliği ve Divanı

Şah İsmail ile Gülizar Hikayesi

 Dehname ve Nasihatnam

[1] file:///C:/Users/USER/Downloads/133-(1-2)Tebriz_Ashiqliq_Geleneghi_Ve_Ashiq_Edebiyati_(Nabi_Kobotarian)_(Adana-2008).pdf