(Mefâîlün Mefâîlün Mefâîlün Mefâîlün)

Dilimde dâg dâg-ı hasreti sûz-âşinâdır hep
Bu gülşengâh-ı ışkın gülleri âteş-nümâdır hep

Akıtdım su gibi bir serv-kadde gönlümü evvel
Beni giryân eden şimdi o eski mâcerâdır hep

Eden tahsîl-i neş’e dilde erbâb-ı sükûnetdir
Habâbâsâ düşen câm-ı meye ehl-i hevâdır hep

Gönül Mecnûn gibi dil-beste olma zülf-i Leylâ’ya
Seni sahra-neverd-i ışk eden zîrâ Hudâ’dır hep

Zebânın reng-i sahbâ-yı ezelden mi yaratmış Hak
Bu keyfiyyet nedir Haşmet sözün rengîn-edâdır hep

( Alıntı: Dr. Mehmet Arslan-İ. Hakkı Aksoyak, Haşmet Külliyatı , a.g.e)

 

 

 

 

Şair Haşmet ve Fıkraları
Koca Ragıp Paşa Şiirleri ve Anektodları ( 18 . yy )