Düşelden tâb-ı zülfine düşer kâşânemiz yanmak

Mefâîlün mefâîlün mefâîlün mefâîlün

Düşelden tâb-ı zülfine düşer kâşânemiz yanmak

Ki zünnâr ehliyim nâr ile hoştur hânemiz yanmak

Senin bezminde her kimse murâdı câmın içerken

Şehâ devrinle düşer mey bizim peymânemiz sınmak

Aceb midir anın şem'-i ruhun gördükçe dil yine

Bize âdettir evvelden beri pervânemiz yanmak

Yakıp bu hırmen-i zühdü ne gam kül eylese aşkın

Bize hoş-hâl hoş-nâmî-durur efsânemiz yanmak

Eger aşkın şerârından düşerse cismime âteş

Zihî minnet saâdettir kuru vîrânemiz yanmak

Seni koyup eger gayra taparsa bu dil-i kec-rev

Sezâdır âteş-i gayretle bu büthânemiz yanmak

Çü yer yer saldı âteşi bu cûdun şehrine Şemsî

Ne cüz’îdir bu âteşlerle bir hum-hânemiz yanmak

908 Recep ToparlŞemseddin Sîvâsî Divanı

Şemseddin Ahmed Sivasi Hayatı Şeyhliği Şairliği Şiirleri