Esdikçe bâd-ı subh perîşansın ey gönül

 

 

GAZEL

Esdikçe bâd-ı subh perîşansın ey gönül

(mef û lü/ fâ i lâ tü/ me fâ î lü/ fâ i lün)

Esdikçe bâd-ı subh perîşansın ey gönül
Benzer esîr-i turra-i cânansın ey gönül

Gül mevsiminde tevbe-i meyden benim gibi
Zannım budur ki sen de peşîmansın ey gönül

Eşkimde böyle şu'le nedendir meger ki sen
Çün sûz u tâb giryede pinhânsın ey gönül

Ben sana bâde içme güzel sevme mi dedim
Bana niçün bu gûne girîzânsın gönül

Bîgânedir mu'âmeleniz 'akl ü hûş ile 
Gûyâ derûn-ı sînede mihmansın ey gönül

Âyîne oldu bir nigeh-i hayretinle âb
Bi'llâh ne saht âteş-i sûzansın ey gönül

Hac yollarında meş'ale-i kârban gibi
Erbâb-ı 'aşk içinde nümâyansın ey gönül

Feyz-i âşiyânı mihr-i hüner cilvegâhısın
Subh-ı bahâr-ı şevka girîbansın ey gönül

Peymâne-i mahabbeti sundun Nedîme çün
Lûtf eyle câmı bâri biraz kansın ey gönül